Het leuke aan dit boek vind ik dat ik het zelf niet zo snel zou hebben uitgekozen vanwege de titel: de draagbare Veblen, maar nu wel blij ben dat ik ermee in aanraking ben gekomen. Je wordt er vrolijk van: de roepnaam Veblen voor een vrouw, genoemd naar een wetenschapper met die achternaam, die oog heeft voor eekhoorns. Vandaar dus ook een grote eekhoorn op de voorkant, want de vrouwelijke hoofdpersoon heeft en praat er ook wat mee. De eekhoorn komt steeds weer even tevoorschijn in het boek. Een ander vindt dit dier lastig, zij voelt er een band mee. Veblen vertoont overeenkomsten en heeft bewondering voor degene naar wie ze is vernoemd: hij wist heel veel maar bleef gewoon, maar overtroefde daar toch anderen mee. Later lees je dat Veblen’s moeder een heel andere reden had om haar naar deze man te vernoemen; ze bewonderde de bewonderaar.

Het zal niet voor iedereen herkenbaar zijn, maar misschien voor enkele lezers wel:
• moeizame moeder-dochterrelatie: de moeder kan haar dochter niet loslaten en “dwarsboomt” haar plannen of neemt niet op een leuke manier afscheid maar dat is omdat ze haar emoties moeilijk kan tonen naar haar dochter maar wel zielsveel van haar houdt.
• jaloezie van haar verloofde Paul naar Veblen (hoort eekhoorn voor geheime minnaar aan door telefoon) en van Paul naar gehandicapte, oudere broer
• wantrouwen t.o.v. wederzijdse (schoon)ouders
• onzekerheid van bijna alle personages af en toe

Zo warrig het boek in het begin en soms ook tussentijds op me overkwam, misschien mede veroorzaakt door de technische details van het werk van Paul, zo duidelijk is het plot aan het eind. Alle eindjes komen weer bij elkaar en eigenschappen van mensen veranderen, dat vind ik het mooie aan dit boek. De stukken in het verhaal die echt over relaties gaan zoals tussen Veblen en haar familie en verloofde hadden echter mijn voorkeur.

Ik geef het boek 3 sterren. Ik zou het boek wèl aanbevelen aan lezers die van boeken houden die net even anders dan anders zijn en dat is voor mij een graadmeter voor de sterren, maar ze moeten wel net als de eekhoorn kunnen doorbijten en daarom valt het boek niet bij iedereen in de smaak denk ik. Maar ik ga het testen.

Mijn mening in één zin: Een verrassend boek waar meer in zit waar je achter komt als je het uit hebt.

Jeanet van der Meer