Het heeft even geduurd voordat ik door het verhaal gegrepen werd. Dit heeft niets te maken met de wijze van schrijven, want alhoewel het een dramatisch verhaal is wordt het op een tamelijk lichtvoetige en ironische wijze verteld. In de eerste instantie vond ik het begin zo bizar dat ik niet wist wat ik ervan moest denken. Het leek eerder of ik aan een thriller was begonnen dan aan een roman.
Het boek begint met te vertellen over iemand die in een auto wegrijdt nadat hij iets vreselijks heeft meegemaakt. Deze persoon is Eddie, de zoon van Darlene.

Darlene is de vrouw van Nat die betrokken was bij de civil rights movement en dit met de dood heeft moeten bekopen. In een van racisme doortrokken samenleving raakt ze aan lager wal en verslaafd aan crack. De crack is haar nieuwe liefde en heeft een eigen personage in het verhaal, Scotty. Scotty relativeert het leven op een onnavolgbare wijze en hoe destructief hij ook is, hij is Darlene’s enige troost. Als Darlene plotseling verdwijnt omdat zij een nieuwe baan krijgt aangeboden door een bedrijf dat er op z’n minst een opmerkelijke wijze van personeelsbeleid op na houdt, wordt het alleen maar erger. Bij het bedrijf in het Amerikaans Delicious Foods geheten, dringt de vergelijking zich op met de slavenarbeiders op de katoenplantages, maar ook met die van de kledingindustrie in Bangladesh. Als Darlene is verdwenen gaat haar zoon Eddie naar haar op zoek. Hij vindt haar en blijft uit liefde bij haar tot hij zich uiteindelijk gedwongen ziet een drastische beslissing te nemen en voor zichzelf te kiezen.
Het is deze beslissing die het begin van het boek in een totaal ander perspectief plaatst. Dat is ook hetgeen ik erg knap vind aan dit boek.
Het einde valt een beetje tegen. Vergeleken met de rest van het boek een beetje gemakkelijk. De beschrijving van de ontmoeting tussen Darlene en Eddie bijna zelfs op het randje van sentimenteel.
Persoonlijk vind ik dit minder sterk geschreven.

De vertaling van de oorspronkelijke titel Delicious Foods in Aardse Vruchten begrijp ik niet helemaal. Sluit niet aan bij het einde van het boek. De filosofie van Sirius. Zelf had ik dan de voorkeur gegeven aan Zoete Vruchten. Verder spreekt de cover spreekt me ook niet aan.

Een boek over kwetsbaarheid en naïviteit maar ook kracht en vergeving, knap geschreven, met een zekere lichtvoetigheid, beeldend, ironisch en humoristisch, indrukwekkend.
Ik geeft dit boek 3½ ster

Netty Wenderich