Boekenclubrecensie Klik – Rainbow Rowell
“Een lichte roman voor jonge mensen” – twee sterren
De echte hoofdpersoon, Lincoln, is een aardige, zachtmoedige, verlegen jonge man; groot, breed en knap. Na het beëindigen van een liefdesrelatie is hij weer bij zijn moeder gaan wonen. Hij heeft een bazige zus, die het echter goed met hem meent en hem los wil weken van hun bezitterige moeder. Hij werkt als internetbeveiligingsbeambte bij een krant, wat er op neerkomt, dat hij de e-mails van verslaggevers moet controleren op scheldwoorden en grofheden. De weekends brengt Lincoln door bij zijn vrienden, die hem ook vaak meeslepen naar de kroeg en feestjes.
Bij het lezen van de e-mails stuit hij op twee vriendinnen, die op een grappige manier (vindt hij) in de mails naar elkaar veel over zichzelf vertellen. Hij raakt geobsedeerd door hun e-mail conversatie en na verloop van tijd wordt hij zelfs verliefd op één van hen, Beth. Zij woont samen met Chris, een zeer sexy rock-artiest, die zich echter weinig van haar aantrekt.
Jennifer is de getrouwde vrouw en vertelt over haar twijfels en angst om een baby te krijgen, zoals haar echtgenoot heel graag wil. Lincoln is heel benieuwd naar Beth en hoe ze eruit ziet. Als hij haar na lange tijd dan toch eens te zien krijgt, vindt hij haar heel erg mooi en hij wordt nog verliefder. Dan blijkt uit de mails, dat Beth hem wel af en toe ziet (zonder te weten wie hij is) en dat ze hem heel knap en aantrekkelijk vindt. Daardoor krijgt hij meer zelfvertrouwen en gaat zelfs naar de sportschool om wat af te vallen.
Hij leest in de e-mails dat Jennifer zwanger is en er op den duur toch blij mee is. Na enige weken pauze in de mail-correspondentie blijkt, dat ze de baby verloren heeft en er heel verdrietig over is. Ook Beth blijkt heel verdrietig inmiddels, want ze heeft de relatie met Chris beëindigd, toen bleek, dat hij nooit met haar zou trouwen. Lincoln krijgt hoop, tot hij na enige tijd leest dat Beth is gaan daten met een andere man. Hij neemt ontslag en laat een excuusbrief over het meelezen in de mails achter op haar bureau, zonder te vermelden wie hij is. Hij vindt een baan, waarbij hij ook weer kan studeren. Op een dag blijkt Beth in dezelfde bioscoop te zitten als hij; ze zoekt toenadering en spreken zich uit. Ze weet al, dat hij degene is die de mails gelezen heeft en vergeeft het hem. Eindelijk vinden ze elkaar.
Ik vond de e-mail correspondentie, vooral in het begin, nogal kinderachtig en ook lijkt het me heel onlogisch, dat twee werknemers elkaar zo vaak lange mails kunnen sturen in werktijd. Lincoln is een sympathieke persoon en je hoopt, dat hij het geluk zal vinden, wat dan ook eindelijk gebeurt. Zoals gezegd: een lichte roman voor jonge vrouwen.
Anna Borghart
