We hebben er weer een pittige film draaidag Brozer opzitten. Pittig in de zin van fysiek en emotioneel. Eén van mijn filmzussen, Adelheid Roosen, had een verrassing voor me bedacht. Die kan ik natuurlijk niet gaan verklappen. Nog even geduld s.v.p. tot Brozer op het witte doek te zien zal zijn. Regisseur Mijke de Jong is tussen de bedrijven door al druk aan het monteren. Ik heb stiekem mogen meekijken en het materiaal is van ongekend  bijzondere  kwaliteit. Er wordt op de set geïmproviseerd binnen de afspraken die we samen hebben gemaakt.

Telkens weer ben ik verbaasd over  hoe moeilijk het voor iedereen is om met de ziekte kanker om te gaan. De communicatie tussen patiënt en zijn omgeving. De film Brozer zal daarin een belangrijke bijdrage gaan leveren.

De afgelopen drie weken heb ik veel pijn gehad doordat er in mijn ribben en wervels nu ook kanker zit. Ik ben nu constant gedrogeerd. Dat was even wennen voor mij en mijn omgeving. Vooral omdat ik graag zelf de touwtjes in handen heb. Meer en meer moet ik me aan anderen overgeven. Door de morfine durf ik nog maar kleine stukjes op mijn scooter te rijden. Die brommer was de afgelopen twee jaar mijn benenwagen. Ik kon er in en om de stad overal mee komen. Maar wie weet breken er nog andere tijden aan. Vervoer ik me op een lief ezeltje door Amsterdam. En kan ik op die manier toch nog gezellig met mijn dochters gaan winkelen. De vakantie is voor hun begonnen. Ze zijn over naar een volgend schooljaar en gaan dit weekend voor een week op zomerkamp. Weg van huis en haard, de schoolboeken en hopelijk ook de ziekte van hun moeder. Het zal stil zijn in huis.