21 december

21-12-2012

Vandaag zou de wereld vergaan en vandaag zouden wij naar een warm land zijn vertrokken in de dichte mist. Maar vandaag 21 december 2012 ben ik thuis en geniet ik van huis en haard. Mijn kinderen hebben bijna Kerstvakantie en daar zijn ze ook hard aan toe. Ik ben weer overeind gekrabbeld van een behoorlijke lichamelijke dip. Ongelooflijk waartoe een mens in staat is. Ik doe niet meer aan voorspellingen en het moet artsen verboden worden om aan voorspellingen te doen. Ik leef immers nu. Er staat een heuse kerstboom in de kamer. Met ballen en lichtjes en cadeautjes. Het moet raar lopen maar 2013 ga ik overtuigend inluiden met stiekeme plannetjes en bergen van hoop op geleende tijd die me wordt gegund door een “almacht” waar ik niets van begrijp.