Slotserenade van Kitty Coubois
Bekijk in Zin 4 de Slotserenades van drie BN’ers op het thema ‘De dood’. Ze kozen ieder in hun eigen genre. Actrice Kitty Courbois koos in Zin een toneelscène. En hier een gedicht van Willem Wilmink.
Dood zijn duurt zo lang
Het is niet fijn om dood te zijn.
Soms maakt me dat een beetje bang.
Het doet geen pijn om dood te zijn,
maar dood zijn duurt zo lang.
Als je dood bent, droom je dan?
En waar droom je dan wel van?
Droom je dat je in je straat
langzaam op een trommel slaat?
Dat iemand je geroepen heeft?
Droom je dat je leeft?
Maar ach, wat maak ik me toch naar,
het duurt bij mij nog honderd jaar
voor ik een keertje dood zal gaan.
Ik laat vannacht een lampje aan.
– Willem Wilmink
Kitty’s uitleg
Over het gedicht zegt Kitty het volgende:
“Dit is een van de gedichten die ik voordroeg tijdens mijn solovoorstelling Courbois, Parels van poëzie. Gedichten over de dood zijn vaak geschreven vanuit een diepe somberheid. Maar de teksten van Wilmink zijn toch heel geestig. Dit gedicht moet je lezen als een kind. Een kind dat de dood niet begrijpt. En dan komt het zó aan… Dat is ook niet zo raar. Ik was zelf nog maar 9 toen mijn vader overleed. En ik begreep er niets van. Dood, wat was dat dan? Het was 1946, en in die tijd werd kinderen weinig uitgelegd. Ik moest van mijn moeder mijn vader kussen; dat weet ik nog. Heel raar vond ik dat, op die koude wangen. Ik mocht ook niet mee naar de begrafenis. Ik wist alleen dat ze hem in de grond zouden stoppen.
Ik heb dit verhaal over mijn jeugd ook verteld tijdens de poëzieavond. Het was vervolgens heel voelbaar hoezeer het publiek werd geraakt door het gedicht. Ja, zoiets voel je in een zaal. Bij verhalen en gedichten gaat het vaak niet over de woorden: je hoeft ze niet letterlijk te nemen. Het gaat om de betekenis erachter.”
