In  Zin 7 stonden interviews met diverse Nederlandse Thrillerauteurs. Thrillers zijn mijn favoriete genre en aangezien ik zelf onlangs een schrijfcursus heb gevolgd, werd ik direct getriggerd door de workshop die werd aangeboden.

Geen minuut te verliezen, dacht ik bij mezelf: er is slechts plaats voor twintig deelnemers. Prettig zenuwachtig, vulde ik op mijn Iphone het aanmeldformulier in. Enkele seconden later ontving ik keurig een bevestiging van inschrijving. Op dat moment was echter nog niet duidelijk of ik bij de gelukkige twintig zou horen.
Twee weken later kwam de uitnodigingsmail. Op zaterdag 28 juni om 9.30 uur ontvangst bij uitgeverij Meulenhoff|de Boekerij, Herengracht te Amsterdam. Wauw, bij een echte, bekende uitgeverij!
Om 6.30 uur stapte ik die zaterdag in mijn auto. Onderweg werd ik menigmaal ingehaald door motorrijders, die in strakke zwarte pakken voorovergebogen over hun benzinetank op weg waren naar de TT in Assen. Het beloofde voor veel mensen een leuke en spannende dag te worden.

Precies op tijd stapte ik verwachtingsvol de voordeur binnen van het prachtige, statige, oude grachtenpand. Mijn hart ging sneller slaan, al die boeken in de prachtige houten vitrine kasten langs de muur. Als het mij toch ooit eens zou lukken om daar met een boek in te komen… Wat een inspirerende plek voor een workshop!

Langzaamaan kwamen de andere deelnemers binnendruppelen. Twee medewerkers van Zin verzorgden de koffie en thee en toen was het zover. Voor het eerst oog in oog met een bekende Nederlandse thrillerschrijfster. Ze zag er precies uit zoals op de achterflap van haar boeken. Siska Mulder. Zo toegankelijk en ook een beetje zenuwachtig, net als wij. Na een kort introductierondje vertelde Siska hoe belangrijk het is om vooraf een plan te hebben en het plot te weten.

Na enkele tips volgde een opdracht: schrijf in drie kwartier een verhaal van 500 woorden over het onderwerp “Verlies”. Direct daalde er een diepe stilte over de twintig aanwezige dames en heren. Iedereen begon direct te schrijven. Sommigen streepten driftig zinnen door, anderen zuchtten eens diep. Zelf was ik één van de weinigen die een laptop hadden meegenomen. Mijn vingers vlogen over het toetsenbord, angstvallig het aantal woorden linksonder in beeld bestrijdend. Schrijven is schrappen.

Binnen de tijd was mijn verhaal klaar. Er zat een zekere spanning in, maar ik verwachtte tips over hoe ik het om kon buigen naar een echte thriller.
De klok tikte de laatste minuten weg en toen was het zover. Om de beurt lazen we ons verhaal voor. Enkele aanwezigen waren direct goed op dreef. De spanning was te snijden, rillingen over mijn rug, bloed droop van de muren.
Help, nog even en ik was aan de beurt. Razendsnel veranderde ik de plot van mijn verhaal, ik had geen tijd meer te verliezen. Alsof mijn leven er vanaf hing, ik was opeens weer het kind, verlangend naar een stempel van de juf. En toen hij mijn beurt was, hoorde ikzelf de bibber in mijn stem die ook tijdens sollicitatiegesprekken soms irritant komt opzetten. Na de laatste zin was het even stil. Maar de stempel en krul van de juf volgde, samen met enkele zeer bruikbare tips.

Tot grote verrassing kregen de deelnemers aan het eind allemaal een door Siska gesigneerd exemplaar van haar laatste thriller: Met zachte hand. Wat heb ik geleerd vandaag? Oefenen, boeken van anderen lezen en daaruit leren, maar vooral doorgaan met schrijven. Meer aanmoediging had ik niet nodig. En ik denk dat meerder aanwezigen door de woorden van Siska voldoende vertrouwen in zichzelf en hun talent hebben gekregen om door te gaan met wat ze zielsgraag doen. Schrijven. Ik heb er Zin in!

E. Jansen