Michaela DePrince, een dansende legende
Sinds de autobiografie ‘Ze noemden me duivelskind’ van Michaela DePrince onlangs verscheen, kreeg ze zoveel persaanvragen dat ze een mediastop moest inlassen om zich weer te richten op waar ze in de eerste plaats zo bekend mee werd: ballet. We lazen het boek én laten u weten waar Michaela live te bewonderen is.
Het levensverhaal van Michaela DePrince laat zich niet makkelijk samenvatten, al was het alleen maar omdat het bijna te onwerkelijk lijkt om waar te zijn. De 19-jarige danseres, die momenteel te zien is in het programma ‘Back to Bach’ van het Nationale Ballet en binnenkort ook in ‘Het Zwanenmeer’ en ‘Cinderella’, vertelt in ‘Ze noemden me duivelskind’ over haar jeugd in Sierra Leone tijdens de burgeroorlog, waarbij ze beide ouders verloor. Haar vader werd tijdens zijn werk vermoord door rebellen; haar moeder overleed aan ondervoeding. Vervolgens was ze overgeleverd aan haar wrede oom, die haar bij een weeshuis afleverde waar ze opnieuw – mede door haar huidziekte vitiligo – te maken kreeg met mishandeling en verwaarlozing. Het enige wat haar al die tijd op de been hielp: de cover van een balletmagazine dat letterlijk kwam aanwaaien. Ze wist amper wat ballet was, maar wel dat ze vastberaden was ooit ook zo sierlijk op spitzen te staan.
Van oorlogswees tot topballetdanseres
Toen ze op vierjarige leeftijd werd geadopteerd door een liefdevol Amerikaans gezin, kon ze nog eerder aan haar moeder duidelijk maken dat ze op balletles wilde dan dat ze de Engelse taal machtig was. En hoewel het boek vanaf dat moment grotendeels draait om haar weg naar de top – van wedstrijden waarvoor haar moeder eigenhandig tutu’s in elkaar zette tot haar eerste ‘Notenkraker’, de voorstelling waar ze in haar jeugd zo van in de ban was – worden ook haar ervaringen als getalenteerde danseres in spe (en later aan de top) doorspekt met persoonlijke ervaringen. Zo krijgt ze te maken met discriminatie (‘Amerika is nog niet klaar voor een zwarte ballerina’), rivaliteit met haar eveneens geadopteerde zusje en jonge ballerina’s die zo dun mogelijk willen zijn terwijl Michaela weet hoe het is om te weinig te eten te hebben.
Het verleden kwam terug
Net op het moment dat Michaela haar traumatische oorlogservaringen verwerkt lijkt te hebben, wordt ze gevraagd mee te werken aan een Amerikaanse documentaire over balletdanseressen: ‘First Position’ (een prijswinnende film uit 2011). Ze zegde toe omdat ze dacht dat het om een eenmalig interview ging, maar werd verschillende malen door de regisseur ondervraagd – óók over haar jongste jaren. Nachtmerries en verdrongen gewaande herinneringen waren het gevolg, maar mede daardoor besloot ze – samen met haar adoptiemoeder Elaine – een boek over haar leven te schrijven. “Die schrijfervaring heeft me in staat gesteld om mijn verleden opnieuw te beleven, om te gaan met mijn huidige leven, en om doelen te blijven stellen voor mijn toekomst. Met mijn memoires kan ik jongeren over de hele wereld aanmoedigen om hun dromen waar te maken”, zei ze daarover. Een aangrijpend boek met een even afschuwelijk als inspirerend verhaal, dat je met open mond achterlaat – net zoals de voorstellingen van Het Nationale Ballet waarin ze schittert.
Michaela in de film ‘First Position’:
Bekijk hier het interview van Humberto Tan met Michaela in RTL Late Night.
Michaela DePrince’s biografie ‘Ze noemden me duivelskind’ (uitgverij The House of Books) is nu in boekhandels te koop. Ze is bij Het Nationale Ballet te zien in ‘Back to Bach’ (t/m 19 oktober) en binnenkort in ‘Het Zwanenmeer’ (6-15 november) en ‘Cinderella’ (12-31 december). Zie http://operaballet.nl.
