Bellen met Isa Maron

De gruwelijkheden in Breaking Bad maken haar aan het lachen en momenteel leest ze de sprookjes van Grimm. Haar nieuwe boek IJskoud, het vervolg op het loeispannende Galgenveld, verschijnt vandaag. Zes vragen aan Isa Maron.

Wanneer Isa de telefoon opneemt, klinkt er een vreemde naam. Toch is het wel de schrijfster, die aan de lijn hangt. De eerste vraag is dus een makkie:

Isa Maron is dus niet je echte naam?
“Nee, het is een pseudoniem. Gek woord eigenlijk. Het klinkt als een soort schuilnaam, maar dat is het niet. Ik hoef me niet te verschuilen. Isa Maron is meer een artiestennaam. De dag voordat mijn eerste boek Passiespel naar de drukker ging, adviseerde mijn uitgever om een andere naam op de cover te zetten. Hij waarschuwde voor stalkers. Dat klonk gevaarlijk. Snel hebben we daarom de naam Isa Maron bedacht.”

In het nawoord van Galgenveld staat dat mensen die zich herkennen in het verhaal, ontzettend goed en tegelijk fout zitten. Krijg je er vaak opmerkingen over?
“Ja, en dat vind ik ontzettend grappig. Ik kopieer geen personages, maar ik neem karaktereigenschappen over. Zo waren er, na het verschijnen van Passiespel, verschillende vrouwen die aan mij vroegen of ik hun vader als voorbeeld had gebruikt. Die vader in het verhaal was een nare man. Grappig dat mensen op zoek gaan naar herkenning, dan vinden ze mijn verhalen blijkbaar herkenbaar en levendig. Dat is alleen maar goed.”

Tien jaar geleden, besloot je om schrijfster te worden. Was het spannend?
“Ja, maar eerder leuk-spannend dan eng-spannend. Ik heb geen spijt gehad. Ik droomde er al een tijdje over. Toen besloot ik dat ik het gewoon moest doen. Als ik het niet probeer, mislukt het altijd.”

Haal je veel inspiratie uit het werk van andere schrijvers?
“Het is onmogelijk om me niet te laten beïnvloeden. Ik lees graag verhalen van Roald Dahl. Ze zijn zo gruwelijk, maar ook humoristisch. Net als de serie Breaking Bad. Tijdens de scene dat er lijken door het plafond vallen, omdat het vat met zuur wat ze in zijn verstopt, te zwaar is, lig ik dubbel van het lachen. Dat probeer ik ook in mijn boeken te doen. In Galgenveld(deel 1 van de Noordzeemoorden-serie) legt de man het hoofd van zijn slachtoffer op de middenstip van het voetbalveld. Eigenlijk ontzettend grappig, maar als je er echt bij zou zijn, heb je een emmer nodig. Het moet geloofwaardig zijn, en idioot tegelijk.”

Wat lees je nu?
“Niet lachen, maar ik lees nu De sprookjes van Grimm. Via coursera.org volg ik colleges. De eerste die ik probeer is fictief schrijven. De eerste les ging over deze sprookjes, vandaar. Voor leergierigen onder ons kan het een tijdrovende hobby zijn, de colleges zijn namelijk gratis. Maar een serieuze aanrader is Onderkant van de sneeuw van Ilse Ruijters. Een thriller met een prachtige naam. Knap gemaakt ook. “

Waarom moeten we je nieuwe boek gaan lezen?
“In dit deel leert de lezer Maud Mertens en Kyra beter kennen. Ze krijgen meer diepgang. Daarnaast is het een ontzettend spannend boek. Tegelijk is het een soort aanklacht tegen kindergeweld. Ook gaat Kyra op zoek naar haar zus. Of ze haar zal vinden, blijft nog even een verrassing.”