Zijn schorsing blijft voor altijd een brandmerk op zijn ziel. En wat doet hij eraan? Hubertus van Eegeren, 56 jaar, is een bevlogen docent klassieke talen. Maar wat hij ziet als bezielend en inspirerend, gaat volgens de buitenwereld te ver. Na een zwarte periode lijkt het tij te keren.

Hij gaat in een nieuwe buurt in zijn oude stad wonen, en lesgeven op het gymnasium van zijn jeugd. Rector Ton Mulder blijkt een vriend van vroeger tegen wie hij enorm opkeek. Na een prima eerste les en een welkomstboeket van zijn collega’s, ziet het er goed uit. Helaas blijkt van enige vriendschap met Ton geen sprake meer. Huib hangt moedeloos aan zijn verleden. Aan 26 jaar geleden, toen hij nog onbezoedeld docent was, en aan zijn twijfelachtige jeugd.

Steeds weer beleeft hij akelig realistische flashbacks. Uit onzekerheid stelt hij zichzelf de hele dag door vragen: wat is wel, wat niet geoorloofd? Concentreren is lastig. De sensatie van fysieke pijn houdt Hubertus in het hier en nu. Net als rituelen waaraan hij stug vasthoudt, zoals het ‘stappenplan voor ontmoetingen met (on)bekenden’. Na de mislukte relatie met zijn ouders probeert hij het contact met zijn zus te herstellen en contact met zijn buurman op te bouwen. Dat valt niet mee.

Bestaan tweede kansen in het leven eigenlijk wel? De les leest als één grote, boeiende gedachtenwolk waarin steeds iets wordt prijsgegeven. Alleen Huibs lessen zijn heldere weergaven van de werkelijkheid. Boose kiest haar woorden zorgvuldig. Dat levert veel moois op de vierkante centimeter op. Ze schrijft zo beeldend, dat het haast tastbaar wordt. Fraaie personificatie van het geliefde gymgebouw. Met gevoel voor detail; zo levensecht, je vóelt het. Boose heeft goed gemikt en raak geschoten. Een binnenkomer van jewelste van een bijzonder nieuw literair talent.

Fleur Boose
De les
(Nieuw Amsterdam, € 17,95)