Amsterdam, Rembrandt en ‘brother Vincent’ spelen een bijrolletje op het blijmakende nieuwe album van de Britse folkveteraan en meestergitarist Richard Thompson. In het dartele Beatnik Walking hoor je hoe hij zich voorneemt om al wandelend de zwartgalligheid achter zich te laten. Dat is goed nieuws. Richard Thompson, inmiddels 66 jaar, speelt gitaar als een dolle en schrijft zulke, goede verhalende songs dat hij al 45 jaar wordt vergeleken met Bob Dylan.

Nou wil het toeval dat het Newport Festival eind juli stil heeft gestaan bij de vijftigste verjaardag van het historische moment dat Bob een Fender Stratocaster omgespte, maar Thompson beheerst het instrument pas echt goed. Het nieuwe album heeft met ‘Still’ een veelbetekenende titel: nog steeds, nog altijd doe ik me gelden, suggereert Richard. En hoe! Thompson nam de twaalf nieuwe songs op in twee tot studio verbouwde lofts in Chicago, met Jeff Tweedy van Wilco achter de knoppen.

Het levert meeslepende ballads, bedrieglijk vredige walsjes en vlijmscherpe teksten en gitaarsoli op. In ‘Pony in the Stable’ verwijst hij nog even naar zijn dagen in Fairport Convention om in ‘She never could resist a winding road’ venijnig uit het Nieuwe Testament te citeren ,My guitar is like a woman/and I treat her right”, zingt Thompson vol zelfspot in ‘Guitar Heroes’, waarin hij uitlegt dat hij zelfs als senior nu geen tijd heeft om zaterdags te gaan stappen.

Richard Thompson – Still (Proper Records).

In september live in Nederland: Hedon Zwolle (24/09), Patronaat Haarlem (25/09) en Gebouw-T Bergen op Zoom (26/09).