Muziek die dwingt tot luisteren
Muziekliefhebber John Oomkes bespreekt deze maand in Zin drie bijzondere vondsten. Over de terugkeer van The Corrs, de drift van Ornstein en de mix met Nina Simone.
The Corrs keren terug
In Ierland bestaat al decennialang een apart cultuurtje rond zogeheten showbands. Wij zouden het verschijnsel ietwat denigrerend afdoen als het bruiloften- en partijencircuit. Toch heeft juist dit cirkeltje goede muzikanten opgeleverd. Het belangrijkste voorbeeld is The Corrs, een familieband van inmiddels drie zussen en een broer. Gespecialiseerd in suikerzoete pop, met hier een daar een toefje van de Keltische folkpop waarmee ze groot gebracht zijn. Andrea, Sharon, Caroline en Jim Corr beschikken ook over de gave je te dwingen tot luisteren, net als The Carpenters of onze Ilse DeLange.
The Corrs – White light (East West Records)
De drift van Ornstein
Nog ver voordat sommige volksstammen klaagden over de komst van Syrische vluchtelingen, leidde musicus Maarten Ornstein (tenorsax, klarinet, basklarinet) benefietconcerten voor hun land. Recent presenteerde hij een nieuw live album van zijn free-funktrio Dash!, waarin ritmische geslepenheid, invloeden van Zappa, de nodige drift en gastmuzikanten moeiteloos samengaan.
Dash! – Off (eigen label)
DJ Maestro doet Nina Simone
Remixen is een kunst, niet zoals in de meeste gevallen een trucje. DJ Maestro (Martijn Barkhuis, 1970) doet het met klassiekers van grootheid Nina Simone. Ze schreef prachtige statements als Love me or leave me en African mailman. De remix van My baby just cares for me is onstuimig swingend en legt een bijzonder accent op Simone’s pianogrooves.
DJ Maestro presents Nina Simone Little Girl Blue (V2 Records)
