Ik heb stiekem met je gedanst…
In het theater kunnen we nog tot eind mei genieten van de zwoele ritmes en sensuele heupbewegingen van de Cubaanse danzón. En daar hebben we maar geluk mee, want wie dat begin vorige eeuw zou willen kon het wel vergeten…
Cuba is een land vol contrasten. In de steden staan prachtige kleurrijke gebouwen en rijden de mooiste auto’s, maar ze zijn bijna allemaal verwaarloosd. Of neem Fidel Castro die overal als revolutionaire held is afgebeeld, terwijl zijn bewind (nu iets soepeler uitgevoerd door zijn broer) ook op kritiek kan rekenen. Zo wordt het drankje Cuba libre (‘vrij Cuba’) ook wel La mentirita (‘het leugentje’) genoemd.
Tegelijkertijd is Cuba een land van veranderingen, die meer vrijheid teweegbrengen. Zo kunnen Cubanen sinds enkele jaren weer makkelijker reizen naar het buitenland. Of neem de gemoedelijke, losse omgang onderling, in de vele muziek- en danscafés. Als we verder terug gaan in de tijd, naar 1920, was ook daarin een stuk minder vrijheid. Uit angst voor rassenmenging werd toen de danzón, geliefd bij alle bevolkingslagen, verboden.
Na de bekroonde voorstelling FADO en publieksfavoriet Crazy Blues brengt het Internationaal Danstheater met Danzón een ode aan de eens verbannen Cubaanse dans- en muziekstijl. Samen met de Cubaanse pianist en componist Abel Marcel Calderon en zijn band neemt het dansgezelschap je een avond mee naar het Cuba. Een land van contrasten en veranderingen, maar bovenal van veerkracht, levensgenieters en geweldige dans en muziek.
https://www.youtube.com/watch?v=y3B23r1yOQ4
Danzón is te zien t/m 31 mei 2016 in diverse theaters. De speellijst vind je hier.
