Boekenclubrecensie Brief aan mijn dochter

Een brief van een ‘gewone vader’ aan zijn ongeboren dochter. Een brief vol verwachting, angst en een terugblik op de eigen jeugd, zoals elke vader dat soort gevoelens zal hebben op de vooravond van zijn vaderschap. De auteur is echter niet zomaar een Nederlandse vader, maar een vader met een achtergrond die in Marokko ligt, daarbij kan hij ook nog eens prachtig schrijven. Net als in meerdere van zijn boeken komt ook in dit boek het opgroeien in een migrantengezin aan de orde.

Op zijn bekende bloemrijke manier blikt Abdelkader Benali terug op zijn jeugd en kijkt hij vooruit naar de jeugd van zijn dochter Amber en wat hij haar graag mee zou willen geven. Het kleine jongetje dat samen met zijn moeder in Nederland aankomt, het grote gezin, de eeuwige drukte en de kloof die tussen hem en zijn ouders ontstaat terwijl hij opgroeit in de Nederlandse samenleving. Vooral zijn moeder maakt niet echt deel uit van deze samenleving. Hij benoemt dit niet specifiek, maar dit is wel duidelijk voelbaar in dit boek. Ook de samenleving waarin de auteur opgroeide komt aan bod, de discriminatie, het zich niet helemaal thuis voelen en nu hij volwassen is het terrorisme in de wereld, de aanslagen in Parijs, hij schuwt niets.

Brief aan mijn dochter is geschreven aan Amber, maar is tegelijkertijd ook een mooi gevoelig document over de relatie met zijn moeder. Abdelkader Benali verbindt het opgroeien als migrant in Nederland met grote levensvragen en bezint zich op de ontwikkelingen in de maatschappij. Amber heeft van haar vader een heel indringende brief gekregen die ze haar hele leven kan koesteren en vervolgens door kan geven aan de volgende generatie. Het geeft een mooi beeld van een Marokkaanse man die hier is opgegroeid en wat hij wil meegeven aan zijn kind.

Nynke Koenen