Growing old gracefully. Sierlijk oud worden
Liddie Austin adviseert, gefundeerd en uitgesproken, over het uiterlijk. Vandaag concludeert ze dat een plens water en een borstel niet meer volstaan en test een bindweefselmassage uit…
Qua beauty ben ik lang, heel lang weinig bewerkelijk geweest. Ik ging onder de douche, ik plensde ’s ochtends koud water in mijn gezicht en ik borstelde mijn haar – dat was het zo’n beetje. Het scheelde dat ik geen makeup gebruikte, want zo was er dus niks dat er ’s avonds met apart spul afgehaald hoefde te worden. Ach, zo was dat in die tijd: in de jaren 70 was je ‘beautiful’ zoals je was.
Bindweefselmassage? Echt?
Zoals met alles op het gebied der uiterlijkheden geldt ook op dit terrein dat je met het klimmen der jaren iets meer moeite moet doen. Growing old gracefully, blijft het motto. Maar dat neemt niet weg dat ik mijn oren spits als ik hoor van producten en/of behandelingen die me een mooiere en frissere huid zouden kunnen geven. En zo belandde ik op advies van een kennis in de salon van Robin Bergamin. Haar bindweefselmassages zijn populair bij vrouwen van onze leeftijd, al hebben dertigers en veertigers er ook belangstelling voor. “Omdat ze echt iets voor je doen,” weet Bergamin. Het zit zo: naarmate de huid ouder wordt, maakt hij minder collageen en elastine aan, waardoor hij slap en vaal wordt.
Een bindweefselmassage in je gezicht maakt de tussenlaag tussen huid en spieren kapot, waarmee je de automatische reactie van het lichaam prikkelt om dat te gaan herstellen: door gauw extra collageen en elastine aan te maken.” Op die manier wordt de huid weer mooi fris en wordt bovendien de doorbloeding gestimuleerd. “Dat zorgt niet alleen voor een gezondere huidskleur, maar ook voor een betere afvoer van afvalstoffen. Eventuele fijne lijntjes kunnen wat minder diep worden en je huid voelt sowieso wat steviger aan. Je brengt kortom de huid in optimale toestand.”
Mooi = pijn
Bergamin kneedt en rolt de huid in mijn gezicht dat het een lieve lust is. Ik blijk te behoren tot de groep die de massage best pijnlijk vindt, want hierbij in slaap vallen kan ik me niet voorstellen. Des te groter is de opluchting als het klaar is. Met rode konen verlaat ik de salon. Thuis in de spiegel zie ik dat het lijkt alsof ik een heel ontspannen dag in de buitenlucht heb doorgebracht. Niet verkeerd.
De volgende dag kom ik met nog pijnlijke kaken mijn tante tegen, aan wie ik vertel dat ik het te druk heb. “Je ziet er wel goed uit!” werpt zij tegen. Wat zei míjn moeder ook alweer altijd? Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden.
