Dementerende ouders? 3 steuntjes in de rug

Anna Deems 14 mei 2016

Communiceren met je dementerende vader of moeder vergt veel uitdagingen. Hoe kan je geduldig blijven als je vader of moeder steeds hetzelfde vertelt of vraagt?

Woede = angst of verdriet

Terwijl de herinneringen verdwijnen, blijven de emoties. Is je vader of moeder vaker boos dan je gewend bent? Probeer dan te onderzoeken welk gevoel achter die woede schuilgaat, niet zelden is dat angst of verdriet. Wees niet bang om emoties te benoemen en te vragen of je daarbij kunt helpen. Ook met een arm om je vaders schouder of het vasthouden van je moeders hand laat je zien dat je er bent. Humor, en dan vooral samen lachen om niets, is ook een middel om bijvoorbeeld somberheid te verjagen.

Zo precies mogelijk

Heeft je vader of moeder moeite met taalbegrip of met zich uitdrukken? Dat kan je op verschillende manieren ondervangen. Wees vooral concreet, tipt Jet Vonk (1989), die promoveert op semantische dementie. Vonk: “Gebruik namen in plaats van ‘hij’ of ‘zij’, zeg ‘Amsterdam’ en niet ‘daar’ en spreek
niet over ‘toen’ maar over ‘afgelopen dinsdag’. Oftewel: benoem alles.” Ook raadt ze aan om niet meer dan één vraag tegelijk te stellen en om informatie aan te reiken: ‘Kijk eens wie we daar hebben, dochter Marie met de kleinkinderen’.”

Vergeet jezelf even

Begrip, geduld en creatief communiceren brengen zowel jou als jouw naaste met dementie meer rust en plezier. Brenda Jager merkte het met haar dementerende moeder . “De grootste valkuil is dat jij jezelf als slachtoffer ziet van wat de ander overkomt. Maar verplaats je eens in die ander: hoe moet het zijn om niet eens meer te weten welke dag het is?” Als Brenda nu naar haar moeder gaat, gaat het puur om samen in het moment zijn. Ook al is haar moeder dat daarna weer vergeten. “Als ik over haar arm aai, oogcontact maak, knuffel of ‘Ik hou van je mama’ zeg en ze zich daardoor even goed voelt… Daar doe ik het voor.”