Vrij snel nadat je begint te lezen in dit boek wordt je heen en weer geslingerd door een aantal tijdslijnen die door elkaar lopen, de 17^e eeuw in Amsterdam, 1957 in New York en vervolgens het jaar 2000 in Sydney.  Dit went snel, sterker nog, de verhaallijnen spelen zorgvuldig op elkaar in, en door deze opbouw loopt het boek vanzelf naar een climax. Je wordt als het ware naar het eind toe gezogen, wat gaat er nu gebeuren met de vervalsing van het schilderij?

Het boek boeit, van begin tot eind, en geeft een mooie inkijk in het leven van een schilderes in de 17^e eeuw; verder best wel bijzonder dat een buitenlandse auteur een zo Nederlands boek gerealiseerd heeft!  Scenes worden soms heel oppervlakkig, de dochter van de schilderes overlijdt in één zin,  en soms zeer gedetailleerd en uitgebreid uitgewerkt, het lijkt allemaal een functie te hebben.

Het boek beantwoordt zeker niet al je vragen nadat je het gelezen hebt; waarom was de eigenaar van het schilderij op zoek naar een nieuwe relatie, wat dreef de vervalser tot het maken van de vervalsing? We zullen het grotendeels  niet weten, sterker nog, als je het boek uit hebt wil je wel eens zien hoe het schilderij eruit ziet waar het om gaat, ook die vraag, en vele anderen blijven onbeantwoord, maar wellicht was dit juist de bedoeling van de auteur die hiermee een knap geschreven boek geproduceerd heeft.

Jan van Putten