Boekenclubrecensie Jasper en zijn knecht

Dagboek van een chaotische, doch ook weer zeer gedocumenteerde, lieve, diervriendelijke, buitengewoon eerlijke, intelligente, onzekere,  eenzame, hunkerend naar erkenning, tikkeltje autistische, soms depressieve, soms beetje manische (jonge)man met enorm veel zelfkennis en zelfspot.

Ik moest erg aan zijn schrijfstijl wennen. Vaak korte zinnen. Uitleg van voorvallen worden tot in de finesses weergegeven  ( wat een geheugen heeft deze schrijver ) , soms tot vervelends toe.  Vindt hij zelf niet. Hij vindt vaak dat zijn herinneringen vaag zijn, om dan vervolgens de kleinste details op te sommen.

En ook zijn volgorde van opschrijven …  in het begin dacht ik steeds bij een alinea:  “die laatste zin, daar zou ik mee beginnen, veel logischer toch”.  Maar op een gegeven moment ‘leer’ je hier mee om te gaan en waardeer je de charme van deze schrijfstijl, kan deze zelfs een glimlach teweeg brengen.

Terugblikken op zijn familie,  kindertijd, studententijd, sportcarrière, tuinieren, klussen, de schrijverswereld  en dan ineens ben je weer middenin het hedendaagse leven van deze nog steeds dolende schrijver.  Beschrijft hij weer het min of meer als therapie zelfgekozen gezapige, kneuterige leven ergens in een achterafdorpje in de Duitse Eifel.  Zoekend naar wat? Wie hij is, hoe te leven met zijn beperkingen? Humor en sarcasme.  Een enkele keer ook wel vilein. Recht voor zijn raap.

De band die hij ( de knecht dus) met zijn hond probeert op te bouwen  is fantastisch beschreven. Personen en gebeurtenissen van vroeger en nu, familie en vrienden worden met een enkele zin, haarscherp neergezet, je ziet alles bijna levensecht voor je. Een boek waarin je niet kunt wegdromen, maar goed bij de les moet blijven.

Een aanrader dit boek?  Ik denk vooral voor lezers die geen chronologische roman verwachten, maar wel een van de hak-op-de-tak springend relaas van een rusteloze bekende schrijver met een aparte schrijfstijl. Al lezende voelde ik vooral medeleven, sympathie.  Je wenst de schrijver een gemakkelijker leven toe,  je gunt hem rust.  Maar eigenlijk weet je dat dat voor deze persoon waarschijnlijk nooit gaat gebeuren.

Mia van der Burgt