‘Ze beschuldigden mij van een zieke geest’

Drie vragen aan reizende reporter Roxane van Iperen.

Zin 2 augustus 2016

Roxane van Iperen (1976) reisde in aanloop naar de Olympische Spelen als correspondent door Brazilië, reportages schrijvend voor De Correspondent. Haar debuutroman Schuim der aarde speelt zich af aan de rauwe onderkant van het land.

Rauw & heftig

Wat heb je met Brazilië?
“Ik ging er pas heen toen ik halverwege mijn boek was. Ik had dit verhaal al in mijn hoofd, maar had er nog geen setting bij bedacht. Het verhaal van het jongetje Anjo vertelde zich vanzelf. Hij spreekt Portugees en dan heb je maar twee opties. Het verhaal vond ik te rauw voor Portugal, dus werd het Brazilië. Ik was er alleen nog nooit geweest. Het bizarre is dat alles wat in mijn boek voorkomt, klopt met daar.”

Vanwaar de fascinatie voor de onderkant van de samenleving?
“Mijn hoofd zit vol met dit soort verhalen. Proeflezers schrokken van de rauwe en heftige werkelijkheid die ik beschrijf. Ze beschuldigden mij van een zieke geest, maar alles klopt. De jurist in mij heeft alles gecheckt. Geweld, misbruik, het is van alle landen en tijden. Maar er zijn ook mooie, vrolijke momenten in mijn boek. In de sloppenwijk wonen vooral normale mensen, zoals jij en ik.”

‘Ik hoop dat dit boek je uit je comfortzone haalt’

Wat wil je bereiken met dit boek?
“Ik houd van boeken die mijn geest prikkelen en mij weten weg te trekken uit mijn eigen burgerlijke bestaan. Ik hoop dat dit boek dat ook doet, dat het je uit je comfortzone haalt. Ik heb nog genoeg verhalen in mijn hoofd, het blijft zeker niet bij deze.”