Recensies over: Zonder rampspoed valt er niets te melden – Frans Pointl

Frans Pointl schrijft over de laatste periode van zijn leven en blikt terug op de meest bijzondere momenten.

Verscheen op 1 augustus bij Nijgh en van Ditmar.

Het verhaal

Twee boekenkastjes, een bed, een kapotte grammofoon en een glazen bureau met een typemachine: de laatste zes jaar van zijn leven brengt Frans Pointl door in zijn ‘bezemhok’. In Zonder rampspoed valt er niets te melden zijn. Pointls laatste verhalen gebundeld. Hij schreef ze grotendeels in briefvorm aan een imaginaire vriend. Gedetailleerd vertelt hij over zijn huidige bestaan, maar ook blikt hij terug op de oorlog, zijn moeder en de bijzondere mensen die hij in zijn leven heeft ontmoet. Pointl spaart niemand, ook zichzelf niet.

De auteur

Frans Pointl (1933-2015) bracht zijn vroegste jeugd door in Heemstede, tot moeder en zoon begin 1942 gedwongen werden in Amsterdam te wonen. Pas op late leeftijd begon hij te schrijven. Met de tragikomische verhalen uit zijn debuut De kip die over de soep vloog (1989) brak hij door. Nog vele bundels volgden, waaronder Poelie de verschrikkelijke (2008), het boek met zijn mooiste kattenverhalen. Hij overleed in 2015.

Boekenclubrecensies

Gerty Goebbels: De doodsthematiek speelt een grote rol in de verhalen. De oude man is bang, dat hij zijn kamer”dat onvrijwillige huis”kwiijt raakt en naar de ziekenboeg zal moeten. Sylvia Willink heeft een prachtige tekening gemaakt voor de omslag van dit boek…verder lezen

Suzanna Meeuwsen: Ik ben het boek wel gaan lezen omdat ik behoor tot de leeftijdsgroep met ouders in deze tehuizen, en aan hen zou ik het wel aanraden. Ik begrijp uit het voorwoord dat de verhalen eerste gepubliceerd zijn in een literair tijdschrift, Hollands Maandblad. Ik vind het ook goed dat de auteur weer is gaan schrijven en heb ook bewondering voor zijn literair agent die er voor gezorgd heeft dat dat kon…lees verder

Aafke Boersma: Zijn laatste verhalen, mijn eerste kennismaking met deze schrijver. Zelf werkzaam in de zorgsector was het een welkom boek. To the point geschreven, met zeer herkenbare kritische noten. Pointl illustreert in zijn verhalen wat empathie werkelijk betekent voor degene die aan “de zorg” overgeleverd zijn. Het boek pakte me, mede door de rake schrijfstijl , meteen en gewend aan dikkere boeken las ik het met gemak in een adem uit. Eigenlijk jammer dat het boek slechts 102 pagina’s beslaat. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt naar meer werk van Pointl.

Julie van Heijst: Ontroerende stof tot nadenken -Wat een dun boekje dacht ik toen ik het ontving, daar ben ik zo doorheen. Dat was zeker niet het geval. Na ieder hoofdstukje had ik de behoefte het even weg te leggen en er over na te denken. Over eenzaamheid, ouderdom, ouder worden, maar ook over Joods zijn in de oorlog, en over liefde. Ik was oprecht ontroerd door de verhalen van Frans Pointl en moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit iets van hem had gelezen. Daar zal nu zeker verandering in komen. Ben erg benieuwd naar zijn andere werk. Een aanrader om te lezen wat mij betreft!

Dit boek ook gelezen? Stuur je recensie naar ons op via boekenclub@newskoolmedia.com of plaats hieronder een reactie! We zijn benieuwd naar jouw mening.

Nieuwsgierig?

Het boek bestel je hier.

Stemmen

Hoeveel sterren geef jij Zonder rampspoed valt er niets te melden? [ratings]

Discussiëren doe je zo!

Wij horen graag jouw mening! Wil je iets met ons en de deelnemers van de boekenclub delen? Reageer dan met het reactieformulier onder dit artikel. Wij houden het in de gaten en komen op de vraag of opmerking terug.