De mooiste en lekkerste plekken ter wereld

De mooiste stad, het fraaiste bouwwerk en het lekkerste drankje ter wereld. Marco van de Kreeke (1967) kiest zijn favorieten.

Hij is sinds juni 2012 directeur van Groningen Airport Eelde (Groningenairport.nl). Na zijn studie in Wageningen begon hij in 1993 op Maastricht Airport. Van de Kreeke werkte drie jaar op de Antillen als directeur van Bonaire International Airport en was van 2009 tot 2012 directeur van Kilimanjaro International Airport in Tanzania.

Net als in de film

“Een mooie combinatie van techniek en design, dat vind ik de Golden Gate Bridge in San Francisco. Het is een prachtig art deco ontwerp uit 1937, oranjerood met twee gigantische torens aan de Stille Oceaan. In 1990 liep ik stage in Amerika en reed tijdens mijn toer door de VS over de brug San Francisco binnen, dat was zo’n bijzonder moment. Ik heb er ook overheen gelopen, een adembenemende hoogte. Fascinerend!”

Onooglijk eettentje

“Toen ik in Tanzania woonde, lunchte ik graag in een klein Indiaas restaurant in Dar es Salaam, The Alcove. Het zag er aan de buitenkant niet uit, maar het eten was verrukkelijk. Ik nam altijd dezelfde curry, de chicken tikka masala met knoflook naan, het platte gekruide Indiase brood. Ik hou erg van Indiaas eten en probeer dat ook overal uit, maar dit specifieke gerecht heb ik nergens lekkerder gegeten dan daar. Het water loopt me in de mond als ik erover praat.” Alcovetz.com

Aapjes kijken

“In 2003 reisde ik van het noorden van Tanzania naar Greystoke Camp in Mahale Mountains National Park. Eerst vijf uur vliegen in een klein kistje over tropische regenwouden. We werden afgezet op een zanderig landingsstripje, daarna twee uur met een boot over het enorme Tanganyikameer langs bergachtige oerwouden. Ik waande me in een documentaire van National Geographic. Ben er nog door een schorpioen gebeten en realiseerde me toen hoe ver de bewoonde wereld was. Ik heb drie dagen door de jungle gelopen en schuwe, oersterke chimpansees geobserveerd. Zo bijzonder!”

Zonsopgang op de top

“Staand op de top van de Kilimanjaro, dat was mijn meest spectaculaire uitzicht ooit. We hadden vijf dagen lang omhoog gelopen, ongelooflijk zwaar, en het laatste stuk ’s nachts zodat we bij zonsopgang op de top waren. Ineens stond ik daar, op Uhuru Peak aan de rand van de krater en keek oneindig ver over de Masaï steppe en naar de vulkaan Mount Meru. Ik woonde aan de voet ervan, zag die berg elke dag, maar nu keek ik erbovenop.”

Duizend-en-één-nacht

“Het meest romantische hotel waar ik ooit heb geslapen was Emerson & Green (nu Emerson on Hurumzi) in Stone Town, het historische centrum van Zanzibar. Het was ooit het huis annex pakhuis van een Arabische koopman en is later perfect verbouwd tot boutique hotel. De kamer ademde de sfeer van Arabische nachten, had een douche onder de sterren en een enorm hemelbed met gordijnen. Het hoogtepunt: dineren op het dakterras met uitzicht over het oude centrum en de oceaan.”

Liefde op het eerste gezicht

“De eerste keer in Canada, 1997, vond ik Vancouver een enorme verrassing. Een niet te grote, moderne stad met een goede vibe. Het doet Amerikaans aan, maar ook weer niet: het is er relaxter en de mensen zijn gemoedelijk. De skyline van de hoge gebouwen, de ligging aan zee met de bergen op de achtergrond, een fantastisch park naast het stadscentrum en het grote Chinatown vol restaurants. Ik zat in een hotel aan de baai en zag constant watervliegtuigjes opstijgen naar Vancouvereiland.”

Het paradijs bestaat

“We hebben drie jaar op Bonaire gewoond. In het Washington Slagbaai National Park lag ons favoriete strandje, Wayaka II. We parkeerden de auto boven aan de klif en gingen er met vrienden en koelboxen vol lekkers naar beneden, naar een baaitje met een piepklein zandstrand. Een heerlijke plek, je kunt er snorkelen, maar ook gewoon in het water zitten en dan kwamen de blauwgeel gestreepte angelfishes naar je toe zwemmen. Dat vind ik het mooiste aan Bonaire, dat prachtige heldere water en die azuurblauwe kleuren.” Washingtonparkbonaire.org

Gedenkwaardig drankje

“Ik ben een wijndrinker, maar aan de White Russian die ik in Abu Dhabi kreeg, heb ik een speciale herinnering. Met mijn vriend en collega John uit Vancouver had ik een geweldig succes te vieren en dat deden we in de bar van ons hotel. De barman bood aan een White Russian te maken: een mix van wodka, Káhlua en room. Overal in de wereld gieten ze er wat dunne room in, maar hij legde echt een bol stijfgeklopte room in het glas. Een gedenkwaardig drankje voor een mooi moment.”

De hele nacht hakken

“De oude stadspoort van Berlijn, de Brandenburger Tor, vind ik als symbool van moderne geschiedenis een intrigerend kunstwerk. In 1788 gebouwd naar het model van Romeinse triomfbogen met bovenop een strijdwagen. Ik was als scholier in Oost-Berlijn geweest en gefascineerd door de muur die vlak langs de Brandenburger Tor liep, toen nog Oost-Berlijn. Op 9 november 1989 wilde ik bij de val zijn. Ik ben in mijn auto gestapt en heb de hele nacht feestende Duitsers in de muur zien hakken.”

Onbegaanbaar gebied

“Vijf jaar geleden las ik het reisboek Blood river (2007) van de Engelse Daily Telegraph-journalist Tim Butcher (1967). Hij beschrijft de tocht die hij in 2004 maakte, duizenden kilometers in z’n eentje langs de Congo rivier in de voetsporen van ontdekkingsreiziger Stanley in 1870. Hij stopte een paar honderd dollar in zijn sok en ging liftend, lopend en kanoënd op pad. Levensgevaarlijk in een onbegaanbaar gebied. De sporen van de Belgische koloniale bezetting en zijn reflectie van hoe Congo zou kunnen zijn, vond ik indrukwekkend.”