Op bezoek in het schrijfhuis van Håkan Nesser

In de boekenclub van deze maand bespreken we de nieuwe Håkan Nesser. Zin mocht in 2014 bij hem thuis komen om hem daar te interviewen over De slager van Klein Birma, het boek dat hij tóen uit had. Margriet de Groot ging bij hem thuis langs om hem te ondervragen over het schrijverschap. Op naar zijn schrijfhuis.

‘Schrijven is mijn belangrijkste drug’

‘Ik kan echt overal werken’ Håkan Nesser toont met een groots gebaar zijn schrijversonderkomen: een donkerrood houten huisje met een puntdak. Een brede hal plus keukentje verdeelt het huisje in tweeën. Links is de werkkamer van Nessers vrouw. Rechts is zijn gedeelte. Een enorme open haard beslaat bijna de hele linkerachterhoek. Voor het raam staat een bureau. Geen computer of laptop, maar een opengeslagen schrift. Op de rechter bladzijde schrijft hij, op de linker maakt hij aantekeningen. “Pas als ik ga herschrijven,gebruik ik een computer. De aantekeningen die je nu ziet, zijn voor mijn boek over Berlijn. Dat boek zit al heel lang in de planning.

Ik heb eerst twee boeken over New York en Londen geschreven. Berlijn moet de trilogie afmaken. Probleem is dat het veel stroever verloopt dan ik gewend ben. Ik heb het mezelf moeilijk gemaakt door voor een Forrest Gump-achtige hoofdpersoon te kiezen. Hij reist naar Berlijn af om zijn dood gewaande moeder op te zoeken. Hoe kun je goede dialogen, laat staan innerlijke monologen, schrijven voor zo iemand? Dat is behoorlijk onmogelijk en daarom meteen een onweerstaanbare uitdaging. Straks ga ik voor een maand naar Berlijn om inspiratie op te doen. Het was de bedoeling dat mijn vrouw en ik twee jaar in Berlijn zouden gaan wonen, maar we zijn het verhuizen een beetje moe.”

Hoe lang zijn jullie uit Zweden weggeweest?

“Bijna zeven jaar. Eerst New York, daarna Londen. New York was altijd al een droom van me. Het is het hart van de wereld! De kinderen waren de deur uit en Elke kon een jaar vrij krijgen. Toen we langer besloten te blijven, heeft ze haar baan opgezegd in de hoop dat ze in New York werk kon krijgen. Dat bleek zo ingewikkeld, dat we besloten naar Londen te verhuizen. Daar kon ze als vliegende arts aan de slag. We hebben ook een half jaar op het platteland van Exmoor gewoond. Daar kon ik urenlang met de hond wandelen en research voor mijn boek doen. Schrijven is vooral veel met de hond wandelen, de was doen, boodschappen halen en al die andere meditatieve dingen die je als schrijver in de opstartfase zo nodig hebt.”

Waarom de terugkeer naar Zweden?

“Elke had behoefte aan een ‘echte’ baan en kon in Stockholm aan de slag. Dat kwam
goed uit, want daar hadden we destijds een appartement voor onze beide dochters gekocht. We hebben elk een zoon en een dochter uit ons eerste huwelijk. De meiden hebben we met zachte hand het appartement uitgeduwd zodat wij erin konden trekken. En per toeval stuitte ik op dit schrijfhuis dat wordt beheerd door een kunstenaarsstichting.” ‘Lezen is veel belangrijker dan schrijven’

Dus misschien wordt hier een nieuwe misdaadserie geboren?

Håkan Nesser zwijgt even en schudt dan resoluut zijn hoofd. “Nee. Ik ben klaar met de misdaadboeken. Ik zou niet weten wat ik nog aan dat genre kan toevoegen. Als ik een nieuw boek schrijf, moet dat een nieuw verhaal zijn, op een nieuwe manier verteld.”

Wat kunnen we dan van je verwachten?

“Na het Berlijnboek zal er misschien nog wel een roman verschijnen maar verder reikt mijn horizon niet. Ik zie mezelf eerder in een schommelstoel op de veranda zitten lezen. Lezen is sowieso veel belangrijker dan schrijven.”

Zegt de man voor wie schrijven een drug is…

“Ik zeg niet dat ik ophou met schrijven. Ik weet alleen niet of ik nog véél boeken zal uitgeven. Als schrijver moet je totaal gegrepen zijn door het verlangen een verhaal te vertellen. Ontbreekt die allesoverheersende drang, dan moet je er niet aan beginnen.”