‘Ochtends liggen de zeehonden op de zandbanken’

Het mooiste standje, de fraaiste route, het beste uitzicht. Elke maand de favorieten van een wereldreiziger. Deze keer de Italiaan Roberto Payer, directeur van het Hilton en Waldorf Astoria in het Amsterdam. Hij woont in Amsterdam en reist voor zijn werk de hele wereld over.

Reisroute

“Aan mijn reis in 1978 door Bolivia en Peru heb ik de beste herinneringen. Ik kwam aan in La Paz, pakte de bus naar het Titicacameer en nam daar de trein naar Cusco. Die treinreis was een droom, tussen de vrouwen met hun kleurrijke jurken, mannen met enorme hoeden en ik er dan tussen. Ik heb ook nog de Incatrail gelopen naar Machu Picchu. De reis eindigde in Puerto Maldonado, een stadje aan een zijrivier van de Amazone.”

Metropool

“Voor mij is de mooiste stad van de wereld Amsterdam. Ik hou zó van die stad. Om zijn architectuur, het cultureel erfgoed en die geweldige musea. Het is echt een metropool ondanks dat het zo klein is. Ik woon zelf aan de Prinsengracht, voor mij de allermooiste plek van Amsterdam. Maar het innerlijk van de stad vind ik eigenlijk nóg mooier: de vrijheid van meningsuiting, het multiculturele, je kunt er zo jezelf zijn, dat is fantastisch. Vergeet niet, ik ben zelf als gastarbeider naar Nederland gekomen.”

Strand

“Het mooiste strand is Chatham in Cape Cod, bij Boston. Ik ga het liefst naar Chatham Bars Inn, een geweldig hotel met een strand. Als je bij het strand aan komt lopen, vragen ze waar je wenst te zitten. En dan zetten ze daar een stoel en een parasol voor je neer. Die service vind je nergens meer. ’s Ochtends liggen de zeehonden op de zandbanken, ik kan er heerlijk ontspannen, liefst met een stapel boeken.”

Natuurwonder

“Wat ik echt een natuurwonder vind is Ha Longbaai, bij de stad Ha Long in Vietnam. Een enorm meer waar puntige drakenrotsen uit het water steken. De Franse film Indochine is daar opgenomen met Catherine Deneuve, echt een prachtige film. In 2000 maakte ik met een aantal vrienden een tocht over dat meer en we sliepen op het schip. Het natuurschoon was zó onwerkelijk mooi, met die rotsen in dat turquoisekleurige water en dan her en der armoedige huizen er tegenaan gebouwd. Adembenemend!”

Uitzicht

“Ik doe mijn ogen dicht en reis naar Nepal. Ik ben in de hoofdstad Kathmandu en fiets naar de hindoeïstische tempel Swayambhunath, die uitkijkt over de hele stad. Het is zeven uur ’s ochtends, er is nevel, eerst zie ik nog niets maar onder mij hoor ik Kathmandu wakker worden. Dan trekt de mist op. Het uitzicht op de stad is zó indrukwekkend. De kloosterbellen klingelen en ik zie de priesters langslopen in hun lange gewaden. Ik probeer me in te denken hoe het daar eeuwen geleden was.”