Ik kende de schrijver Hakan Nesser nog niet, hoewel hij al heel wat boeken op zijn naam heeft staan. Was dus heel nieuwsgierig toen ik van Zin dit boek ontving voor het geven van een recensie. Ik vond het lastig om in het verhaal te komen, de schrijver heeft een heel breedsprakige stijl van schrijven. Als ik het boek niet voor een bepaalde tijd had moeten lezen, ben ik bang dat ik het vaker had weggelegd. Hoewel je wel nieuwsgierig wordt naar het verloop van het verhaal wordt het nergens spannend.

Het verhaal gaat over Maria, een ruim 50 jarige bekende Zweedse tv-presentatrice die op reis is. Haar hond Castor gaat overal mee naar toe en haar doel is om haar hond te overleven.

Maria gaat naar Winsford waar zij een cottage onder een valse naam voor een half jaar gehuurd heeft De kinderen van Maria en Martin, haar echtgenoot, en aantal vrienden denken dat zij beiden vanuit Zweden via Polen naar Marokko voor een half jaar gaan.
Maria’s man wordt van een ernstig misdrijf verdacht en zo willen zij het schandaal ontlopen. Tijdens deze reis gebeurd er iets waardoor zij een keuze maakt die beslissend is voor de rest van haar leven. Zij reist alleen verder met haar hond.
Eenmaal aangekomen brengt zij de dag grotendeels door met wandelen over de heide in bijna altijd koud en miezerig weer,
Belangrijk is dat zij geen sporen achterlaat van haar verblijf, niemand mag weten waar zij is. Telefoons en laptops worden niet gebruikt en cash geld heeft zij voldoende voor die periode.
Beetje bij beetje wordt er een tipje van de sluier opgelicht over gebeurtenissen in het verleden. Maria heeft al veel meegemaakt, haar zusje en grote liefde verloren, haar postnatale depressie waardoor zij niet in staat is van haar kinderen te houden.
Maria gaat zij op zoek naar het verleden van Martin door o.m. zijn mails en dagboeken te lezen . langzaam ontstaat er een plan om toch –na de dood van haar hond- verder te kunnen leven. Het ontmoeten van een leuke man speelt daar zeker een rol in. Maar helaas gaat de zaken toch niet helemaal zoals zij gepland had….

Ans Wouda