Als je nog droomt van een witte Kerst, dan hebben wij slecht nieuws voor je. De kans op witte kerstdagen in Nederland is nihil. Sinds 1905 heeft Nederland slechts zeven keer sneeuw gehad. Ook de afgelopen zes jaren hebben wij het net als nu zonder vlokken moeten doen. Gelukkig hebben we de foto’s nog, daarom de mooiste sneeuwfoto’s op een rij:
Archief voor 2016
Ook al komen kerst-cd’s maar een paar weken per jaar aan bod, wat ‘verversing’ is altijd welkom. Neil Diamond heeft met Acoustic Christmas een feestelijk, sfeervol en vooral intiem album gemaakt, waarop Silent night uiteraard niet ontbreekt. Met zijn nog steeds gouden stem klinkt Diamond heel smaakvol tijdens het kerstdiner.
Who, ho, ho
Omdat een superdeluxe boxset met vijf cd’s en tachtig pagina’s tellend boek zo fijn is voor op verlanglijstjes: My generation van The Who. Het kwam vijftig jaar geleden uit en nu opnieuw in een uitvoering om van te watertanden. Met niet eerder uitgebrachte nummers, opnieuw gemasterde tracks en een stereomix met overdubs waarvoor Pete Townshend en Roger Daltrey dezelfde apparatuur gebruikten als in 1965.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Kijkje in de ziel
A multitude of angels bevat opnamen van een serie soloconcerten die jazzpianist Keith Jarrett gaf in oktober 1996 in Italië. Jarrett had toen ernstige problemen met zijn gezondheid en dacht dat dit weleens zijn laatste optredens konden zijn. Achteraf bleek dit ten onrechte, maar de lange, persoonlijke, bijna spirituele improvisaties weerspiegelen op een indrukwekkende manier zijn diepe twijfels van dat moment.
Winterkost
De Georgisch-Britse Katie Melua heeft met In winter een bijzonder album gemaakt. Het is zeker geen traditionele kerstmuziek, maar de wintersfeer dringt zich onmiskenbaar op. Samen met het Gori Women’s Choir creëert ze een betoverend, helder geluid dat vraagt om een rustig uurtje, liefst met een goed glas wijn bij de open haard.
Fijne familie
Zijn ooms, Bram en David, wilden hem het gebruik van zijn achternaam verbieden. En dat is nog maar een van de ontluisterende ontboezemingen. Yehudi wordt met zijn broer en moeder in de ban gedaan door opa Max. Ze leven van de bijstand omdat vader Robert alles aan de heroïne is verloren. Yehudi vecht zich terug. In ‘De toga van mijn vader’ vertelt hij zijn complete verhaal. En hoe!
Yehudi Moszkowicz, De toga van mijn vader (Thomas Rap, € 19,99) bestel je hier.
Troost in crisistijd
Bereid je voor op een diepe duik in het leven van de inwoners in een Madrileense volksbuurt. Zo eentje waar arm en rijk altijd zij aan zij hebben geleefd. Oud en jong, belezen en ongeschoold, single of moeder. Grandes opent de deuren van hun woningen in deze warme, wervelende en caleidoscopische roman. Voel het bruisen, ondanks de spanningen van de crisis. Spanje is altijd arm geweest. Arm maar waardig. De ouderen in de wijk weten dat armoede niet iets is om je voor te schamen. Hun kinderen dachten dat die tijd voorgoed voorbij was. Tot de crisis opnieuw toeslaat. Eerst denken ze nog dat het gezichtsbedrog is. Zo’n vaart zal het niet lopen, maar dat doet het wel. Dus moeten ze het de kop bieden, af en toe slikken en vooral samen het beste ervan maken. Dat biedt hoop en troost.
Almudena Grandes, Kleine helden (Signatuur, € 19,99) bestel je hier.
Fijn debuut
Fijnzinnig debuut van een taalvirtuoos. Het dwingende ritme kruipt onder je huid. De moeizame levens van drie generaties goedbedoelende, maar onmachtige mensen vallen in het niet bij de prachtige beschrijvingen van het landschap waarin ze geworteld zijn. Het verhaalt over Wolf Haasting, biologieleraar op een kleine mavo, eind jaren zestig. Zijn biologielokaal is voor hem een plek van relatieve veiligheid in een periode van grote veranderingen.
Octavie Wolters, Voorland (Ambo/ Anthos € 19,99) bestel je hier.
‘
De in Amerika geboren journaliste Liddie Austin (1959) adviseert, gefundeerd en uitgesproken, over het uiterlijk van de Nederlander – vrouw of man. Deze keer over de garderobe van de man.
In tegenstelling tot mijzelf lijkt de Man zelden na te denken over de kleding waarin hij de dag tegemoet gaat treden, al was het maar omdat er niet heel veel keus is. Maar ja, dat is natuurlijk ook niet toevallig. Kennelijk heeft hij geen behoefte aan een breed spectrum van kleren. Op een gemiddelde winterdag staat hij op en trekt hij een T-shirt aan, een trui of vest en een spijkerbroek. Klaar. Is dat desinteresse? Of iets anders misschien? Voor de man die wél wil nadenken over wat hij gaat aantrekken maar onzeker is over wat kan en mag, is er licht in de duisternis.
Een man op z’n best
Arno Kantelberg (1968), hoofdredacteur van de mannenglossy Esquire en bekend van de stijlrubriek in Volkskrant Magazine, schreef Een man op z’n best, een boek waarin hij met gulle hand en immer op opgewekte toon nuttige adviezen verstrekt aan de weifelende man. “In mijn boek wil ik op geen enkele manier het enthousiasme indammen van welke man dan ook, of het nu een vijftigplusser is of een jonge jongen. Daar zijn vrouwen al te goed in geworden, helaas,” vertelt hij. “Ik geef daarom geen regels, maar richtlijnen. Dat neemt niet weg dat ik mannen wel voor een aantal valkuilen probeer te behoeden. Een daarvan is dat hij rond zijn 50ste ineens de Rob de Nijs in zichzelf gaat ontdekken. Dat raad ik af: je bent geen twintiger meer en waarschijnlijk ook geen oude rocker. Het wordt een beetje lullig als je er als een accountant van boven de 50 wel zo uitziet. De enige die Rob de Nijs mag zijn is Rob de Nijs.”
Onverwacht rolmodel
Kantelberg komt in Man op z’n best gelukkig wel met een – voor mij althans – onverwacht rolmodel voor de vijftigplusman: NOS-weerman Gerrit Hiemstra. Kantelberg: “Ja, al is Gerrit Hiemstra geen vijftigplusser.” Jawel, hoor. Hij is 55. “Dat meen je niet! Echt waar? Ongelooflijk, wat ziet die man er goed uit! Ik ben een enorme fan van Gerrit Hiemstra en nu nog meer. Alle mannen kunnen veel van Gerrit Hiemstra leren, maar vooral de roodharigen onder hen. Hij maakt van een zwakte – in de perceptie van sommige mensen: rood haar – zijn kracht door altijd iets roods of een andere kleur uit die familie te laten terugkeren in zijn kleding. Let maar op. De meeste mannen zouden dat rode waarschijnlijk camoufleren, maar hij doet het tegenovergestelde. Dat getuigt van enorm zelfvertrouwen en durf. Zijn jasjes passen ook perfect. Dat valt extra op omdat weermannen samen met Volendamse charmezangers de slechtst geklede beroepsgroep van Nederland vormen.”
Maar het beste aan rolmodel Hiemstra is dat hij zichtbaar aardigheid heeft in kleding. “Dat is vooral wat ik die weifelende man in mijn boek wil meegeven: als je er aardigheid in krijgt, ben je op modegebied al een heel eind,” concludeert Arno Kantelberg. “Meer hoeft het niet te zijn. Een obsessie met kleren is echt niet nodig, maar er lol in hebben is fijn, zowel voor jezelf als voor de buitenwereld. Ik zou het prettig vinden als meer mannen dat net als Gerrit Hiemstra zouden ontdekken.” Ik weet al wat de Man onder de kerstboom gaat aantreffen. Eens kijken wat er dan gebeurt.
Het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen gaat in zee met designer Thomas Eyck. Samen met curator Jules Langenberg selecteerde Eyck tien productseries uit zijn t.e.-collectie. Uiteindelijk is daar de tentoonstelling 10 years of Thomas Eyck uit voortgekomen.
Man van de materialen
Thomas Eyck staat bekend om zijn moderne en exclusieve design. Onder zijn eigen label t.e. brengt hij al jaren karakteristieke producten uit. De designer hecht veel waarde aan materiaal. Elk jaar vraagt hij een of twee ontwerpers om met een bepaald materiaal producten te maken. In de collecties zie je dan ook diverse soorten materialen terug, zoals bijvoorbeeld tin, vlas en borosilicaatglas.
Krachten bundelen
Het Zuiderzeemuseum en Eyck hebben één duidelijke overeenkomst: ze stimuleren designers om met nieuwe ideeën te komen. Het cultuurhistorische museum doet dat door bijvoorbeeld moderne designers aan traditionele ambachten te koppelen. Eyck doet dit eveneens door voor zijn collecties met andere ontwerpers samen te werken.
De tentoonstelling loopt tot zondag 14 mei 2017.
Lees hier meer over het werk van Thomas Eyck of bekijk het filmpje:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Niets is zo bepalend geweest voor Twente als de textielindustrie. Tijdens de Open Monumentendag Special kun je dit zelf ontdekken.
Textielindustrie
Voor de intrede van de stoommachine sponnen en weefden mensen in Twente er thuis op los. Vanaf 1850 gebeurde dit voornamelijk in fabrieken. Er kon steeds sneller geweven worden. Het spoorwegnet werd aangelegd en textielfabrieken stationeerden zich naast het spoor. De bazen van deze taxtielfabrieken zorgden goed voor hun personeel. Uitendelijk ging de Twentse textielindustrie na de Tweede Wereldoorlog ten onder.
Monumentendag
De BankGiro Loterij stelt ieder tweede weekend van september monumenten open voor bezoekers. Deze worden met succes bezocht. Daarom willen de organisatoren gedurende het hele jaar monumenten beschikbaar stellen voor publiek. De speciale editie, deze keer in Twente, is bedoeld om het verhaal van een streek te vertellen. Er is keuze uit maar liefst 23 activiteiten, waaronder vele kindvriendelijke.
Met het busje
Je kunt gratis met een historische bus vanaf het centraal station van Enschede alle textielspots van Twente ontdekken. Een andere mogelijkheid is een geheel verzorgde busreis. Tijdens deze trip worden drie locaties bezocht en kan er deelgenomen worden aan diverse activiteiten.
Bezoek Twente op 29 en 30 december tijdens de Monumentendag. Kijk hier voor meer informatie.
Het resultaat? Een reeks romans die los van elkaar te leven zijn, met in elk verhaal een ander lid van de familie McNulty in de hoofdrol. In Dagen zonder eind staat de zeventienjarige Thomas centraal, die samen met een vriend wilde avonturen wil beleven.
Op avontuur
Thomas McNulty en zijn vriend John Cole, hebben honger. Om die honger tegen te gaan, besluiten ze in dienst te treden bij het Amerikaanse leger. Meer eten én overdag wat te doen: ze besluiten het avontuur aan te gaan. Eerst strijden ze tegen de indianen, daarna vechten ze mee in de Burgeroorlog. Wat een spannend avontuur leek om aan voedsel te komen, ligt ingewikkelder. De jongens maken vreselijke dingen mee en krijgen de beelden niet van het netvlies. Ze voelen zich medeplichtig en kunnen dat idee niet van zich afschudden. Toch voelen ze zich tevreden. De jongens hebben het idee dat ze fantastische dagen zonder eind beleven, elke dag opnieuw. De lange dagen lijken eeuwig te duren, maar een ramp is dat niet.
Sebastian Barry werkt aan een reeks losse verhalen, die wel met elkaar verbonden zijn. In elke roman volgt hij een familielid van de McNulty’s. Dagen zonder eind is een aangrijpend verhaal over twee jongens die vechten voor hun leven. Ze zijn jong en maken dingen mee die ze de rest van hun leven bij zich zullen dragen. Een heftig verhaal over oorlog, maar vooral over onvoorwaardelijk broederschap.
Boek van het jaar
Sebastian Barry (Ierland, 1955) is veelvuldig bekroond. Zijn roman Een lange, lange weg stond op de shortlist van de Man Booker Prize en is verkozen tot ‘Boek van het Jaar’ in negentien kranten. Voor De geheime schrift ontving Barry de Costa Book of the Year Award en vier andere literaire prijzen. De roman wordt momenteel verfilmd door Jim Sheridan met Vanessa Redgrave, Rooney Mara en Eric Bana in de hoofdrollen. Barry’s boeken verschijnen in meer dan dertig landen.
Sebastian Barry, Dagen zonder eind (Querido, €18,99)
De reeks emoties die muziek oproept, is eindeloos. Daar hebben de hersenen veel baat bij. Maar VU-professor Erik Scherder ziet ook een gunstig effect op zaken als bloeddruk, hartregulatie en zelfs ons afweersysteem.
Preventief
Of muziek luisteren en beoefenen zelfs preventief kan werken? “Ja,” zegt Erik Scherder. “Je bouwt aan meer complexiteit als je je brein uitdaagt, je zorgt eigenlijk voor een cognitieve reserve. En die reserve behoedt de mens tegen ouderdomsziekte, gedurende een bepaalde tijd.”“Wat je heel erg beschermt, is cognitief bezig zijn,” onderschrijft ook Vink. “In die zin kan het heel preventief werken, want muziek is net als puzzelen: hersenen moeten worden uitgedaagd.” Het is alleen niet zo dat elke muzieksoort bij iedereen werkt. “Dat is ook het verwarrende,” vindt zij. “Je komt vaak titels tegen als Muziek als medicijn, maar dat is veel te simpel. Je moet elke keer op maat kijken wat bij wie past. Daarom is het ook moeilijk om muziek als ‘recept’ uit te schrijven. Als ik naar mezelf kijk: ik heb muziek in de kast staan waar ik emotioneel van word of die me rustig maakt. Maar dat werkt niet altijd op hetzelfde moment.”
Bob Dylan
Naarmate de generaties doorschuiven, komen ook steeds meer mensen met herinneringen aan de wilde jaren 70 en 80 in beeld. “Ja,” zegt Vink, “dat heb ik ook in een onderzoek meegemaakt: bij muziektherapeuten die helemaal gewend waren te werken met Een karretje op de zandweg en Op een mooie pinksterdag kwam opeens Bob Dylan om de hoek rollen. Dus daar moet je toch elke keer op afstemmen. Alzheimer Nederland heeft trouwens nog een leuke campagne gehad: muziekherinneringen, met speciale afspeellijsten op Spotify over al die verschillende leeftijdsperiodes. Het hoeven dus allang niet meer die traditionele liedjes te zijn.”
Geluksfactor
Lange tijd werd muziekonderwijs slechts als creativiteit, dus niet echt als nuttig gezien. Mede door de activiteiten van Scherder – ere wie ere toekomt, vindt Vink – komt de aandacht voor het belang ervan weer terug. Geef iedereen een instrument, zou je dus denken. Zo ver zijn we echter nog lang niet. Volgens onderzoek van Monitor Amateurkunst maken 2,5 miljoen Nederlanders muziek. Dat is inclusief Anouk, Het Concertgebouworkest, Candy Dulfer, Frans Duijts, Fanfare De Vooruitgang uit Helmond en allen die tussen de eigen vier muren een instrument bespelen. Iets meer mannen (52%) dan vrouwen (48%) maken muziek en het merendeel (32%) bestaat uit jongeren tussen 1219 jaar, gevolgd door de groep van 5064 jaar die 19% voor zijn rekening neemt. Met die cijfers steken we enigszins karig af tegenover onze buurlanden of pakweg de Verenigde Staten. Terwijl muziek de factor geluk in ons leven aanzienlijk verhoogt.
Het koor-effect
De professor is een man met een missie. Muziek zorgt voor een beter leven, daar is hij heilig van overtuigd. En niet alleen onze hersenen hebben er baat bij. Hij ziet ook een gunstig effect op zaken als bloeddruk, hartregulatie en – huh? – ons autoimmuunsysteem. “Ja, er zijn leuke studies gedaan, bijvoorbeeld over zingen in een koor: die laten zien dat je afweersysteem verbetert als je in koren zingt. Omdat je in een groep bezig bent.”Muziek geeft, kortom, verrijking op meerdere vlakken. Maar betekent dat ook dat we al saxofoon spelend of luisterend naar La traviata een gezonder en langer leven zullen leiden? “Dat is natuurlijk subjectief,” zegt Scherder. “Maar je wordt scherper op andere dingen als je op mijn leeftijd – ik word nu 65 – begint met iets wat je niet eerder hebt gedaan. Het kan ook een fotografiecursus zijn, of quilts maken. In studies wordt heel mooi aangetoond dat dan ook andere functies scherper worden, bijvoorbeeld het geheugen. Je moet moeite blijven doen, uitgedaagd worden en niet denken: ach, ik ben toch al 70, hoe lang nog? Flikker op! Niks hoe lang nog! Als je je goed voelt ga je ertegenaan.
Lees hier deel 1 terug
Tekst: Wim Spijkers
Psycholoog en relatietherapeut Petra van der Heiden schreef er een boek over: Liefdesverdriet. En deelt vandaag hier haar tips.
Hou van rouw
Liefdesverdriet is een vorm van rouwen. Houd tijdens moeilijke momenten in je achterhoofd dat rouw waardevol is: het is een teken dat je iets betekenisvols hebt meegemaakt en door rouw rond je dat af. Als je het rouwproces serieus neemt, durf je je daarna weer toe te vertrouwen aan een nieuw, belangrijk iemand in jouw leven.
Even opladen
Het beëindigen van een relatie gaat vaak gepaard met tranen. Die vloeien niet voor niets. Huilen laat de pijn vrij en zorgt voor verbinding met degene die je troost. Tijdens het lege gevoel na een huilbui leer je luisteren naar wat je ‘voedt’ – welke mensen en dingen halen je uit die leegte? Wat heb je echt nodig en wat niet?
Het komt wel
Voel je niet schuldig als je je niet meteen verdrietig voelt. Een verdoofde staat beschermt tegen overweldigend verdriet. Blijf wel realistisch en houd in de gaten of de ontkenning overheersend wordt. Praat er dan over met iemand die je vertrouwt of juist een onbekende (professional). Erover schrijven kan ook.
Gedurfd
Laat boosheid vooral toe. Zoek de woede op en kies iets om die fysiek te uiten, zoals stompen in een kussen, keihard zingen onder de douche of schreeuwend door het bos rennen. Je kunt dat bruisende mooi omzetten in iets positiefs: doe iets wat je niet eerder durfde, bijvoorbeeld kickboksen of bij een koor gaan.
Dat lucht op
Stel om dingen op een rij te zetten een brief aan uw ex op, die je niet verstuurt. Schrijf hierin zaken als waarom je boos op hem/haar bent, wat je mist, waar je sorry voor wilt zeggen, waar je dankbaar voor bent, wat je de ander en jezelf vergeeft, wat je hebt geleerd van de relatie en hoe je dat meeneemt naar de toekomst.
Lees hier meer over het boek van psycholoog en relatietherapeut Petra van der Heiden.
De meeste mensen houden niet van regen, logisch zou je denken. Fotograaf Guido Gutierezz Ruiz bekijkt het op een hele andere manier als het weer eens heeft geregend. Hij vindt het iets magisch hebben. “Ik zoom mijn lens zo dicht mogelijk in op de regenplas om de verborgen wereld achter de plas vast te leggen.” De regenplassen gebruikt hij als spiegeling waardoor alles op de foto parallel tegenover elkaar komt te staan.
Guido reist de hele wereld over en er is dan ook niets wat hij liever doet, reizen en fotograferen. Hij maakt zijn foto’s over de hele wereld. Van New York tot aan Parijs en van Madrid tot aan Toronto. Op Instagram deelt hij zijn foto’s en verhalen onder de naam @guigurui die hij gemaakt heeft met zijn Google Nexus 5 en dat zonder het gebruik van Photoshop(!).
Voor meer informatie kun je terecht op zijn website guigurui.com.
New York City
Madrid
Belgrado
Parijs
Toronto
Dit evenement is door omstandigheden verplaatst naar zaterdag 6 mei!
Hou deze pagina in de gaten voor de mogelijkheden om kaarten te kopen. Kaarten kopen is op dit moment nog niet mogelijk. Het programma van 6 mei blijft grotendeels gelijk aan onderstaand programma.
Onze excuses voor het ongemak.
Ben je erbij? zondag 6 mei vieren wij de literatuur! Met geweldige schrijvers, een vrolijk maar leerzaam programma en véél medelezers en -lezeressen.
Het programma
Wat is het programma? Je kunt als lezer zelf in gesprek met bekende schrijvers, zoals Tessa de Loo (De tweeling) en Joke Hermsen. Querido Academie presenteert: leer je eigen roman ‘kickstarten’, onder leiding van Sophie Zijlstra, en een workshop ‘hoe lees ik kritisch?’, met literatuurcriticus Persis Bekkering. Gustaaf Peek, Marion Bloem, Ilja Leonard Pfeijffer en Stella Bergsma vertellen hoe over seks te schrijven – vanwege het Boekenweek-thema ‘verboden vruchten’ – in onze Boekensalon, onder leiding van auteurs Carla de Jong en Annet de Jong. En nog veel meer!
De Zin Boekenclub start om 13 uur en eindigt om 19 uur. De entree is € 25,-. Aanmelden is helaas nog niet mogelijk. Wanneer dit mogelijk is verschijnt de link hiervoor op deze pagina.
Hij is bekend van De grote geschiedenisshow, geregeld gast bij DWDD en zijn lezingen zijn doorgaans uitverkocht. Fik Meijer (1942) is emeritus hoogleraar oude geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam en schreef talloze veel gelezen en geprezen boeken over de oudheid. In zijn nieuwste boek onderzoekt hij Petrus, de belangrijkste leerling van Jezus.
Wat heeft u met Petrus?
“Na mijn boeken over Paulus en Jezus, dacht ik dat ik ermee klaar was. Tot ik alles weer eens herlas en ik steeds op Petrus stuitte. Hij was de belangrijkste leerling van Jezus, voorbestemd tot een grote toekomst maar verdwijnt dan uit beeld. Dat intrigeerde mij. Wat is er met Petrus gebeurd?”
En heeft u dat ontdekt?
“Jawel, maar ik ben schatplichtig aan theologen die dikke, wetenschappelijke werken over Petrus hebben geschreven. De leerling Petrus vind ik een aardige kerel, veel sympathieker dan betweter Paulus. Petrus was een eenvoudige, getrouwde visser. Hij ging herhaaldelijk de fout in, maar toch werd hij vanaf het begin als de uitverkorene gezien en de Rots genoemd. Misschien juist wel door zijn zwaktes. De kerk wil ons doen geloven dat hij naar Rome was getrokken om te prediken, als voorloper van de Paus. Dat betwijfel ik. Er is geen enkel bewijs voor die Romeinse Petrus.”
Bent u met de bijbel opgegroeid?
“Ik ben katholiek opgevoed, misdienaar geweest en was ooit lid van een priesterclubje. Zodra ik verliefd werd, was dat laatste snel voorbij. Het is jammer dat steeds minder mensen Bijbelkennis hebben. Ik wil aantonen dat die verhalen fascinerend zijn. Of je nou gelooft of niet.”
Fik Meijer, Petrus (Athenaeum, € 19,99)
Interview: Margriet de Groot
De reeks emoties die muziek oproept, is eindeloos. Daar hebben de hersenen veel baat bij. Maar VU-professor Erik Scherder ziet ook een gunstig effect op zaken als bloeddruk, hartregulatie en zelfs ons afweersysteem.
Doe het
“Begin nú met een instrument,” luidt het advies dat neuropsycholoog Erik Scherder iedereen tussen de 50 en 80 zou willen meegeven. “Doe het!” benadrukt de immer enthousiaste hoogleraar, tevens bekend van De wereld draait door. “Ik ben zelf twee jaar geleden ook begonnen, met viool, een oude hartenwens van me.”Ze hadden vroeger wel een piano thuis. “Leer dát eerst maar eens,” zeiden zijn ouders. Het kwam er niet van. “Dat ding stond in de woonkamer, daarna in de kelder en uiteindelijk in de tuin.” Toen hij vervolgens begon te puberen, nam het verlangen naar de strijkstok zienderogen af. Maar een paar jaar geleden dacht Scherder (1951) opeens: waarom zal ik het niet alsnog doen? “Ik haal misschien nooit meer een bepaald niveau,” zegt hij nu, “maar ik heb les en het is fantastisch. En ik heb al in Het Concertgebouw gespeeld. Oké, twintig seconden maar, en dat waren ook nog eens de slechtste twintig seconden ooit. Ik was té gespannen, veel meer gespannen dan voor het hele verhaal erna.
Afwijkend brein
Hersenscans van professionele muzikanten zien er anders uit dan van mensen die geen instrument bespelen. En we weten inmiddels dat deze artiesten niet met een afwijkend brein ter wereld zijn gekomen. Het is de muziek die hun hersenen beïnvloedt, of ze nou Bach, Michael Jackson of eigen werk vertolken. Musiceren geldt zelfs als een van de belangrijkste stimulansen voor ‘neurale plasticiteit’: veranderingen in de organisatie van het brein als gevolg van ontwikkeling, leren of ervaring.Doorgaans beschouwen we zowel het spelen als beluisteren van muziek als een plezierig tijdverdrijf, maar ondertussen krijgt ons zenuwstelsel heel wat lastige taken voor de kiezen. Ook het geconcentreerd aanhoren van Vivaldi of Miles Davis zwengelt leerprocessen aan die in de hersenen tot nieuwe verbindingen leiden. Zij zorgen ervoor dat we de ongehoord grote hoeveelheid informatie die een compositie bevat, goed kunnen ordenen.
Van Rachmaninov tot hiphop
Volgens Erik Scherder, zelf een groot Mozart en Schubertliefhebber, speelt het genre daarbij geen rol. “Als je er maar van houdt,” zegt hij. “Er is een studie gedaan, waaruit bleek dat het niet uitmaakte of de deelnemers naar Rachmaninov of naar hiphop luisterden. Het werd bepaald door waar je van hield. Als u dol bent op hiphop, dan ziet u precies hetzelfde als bij mij als ik van Rachmaninov hou: de netwerken die ook bijdragen leveren aan de complexiteit van onze hersenen, worden dan actief. Dat is wat ik zo fantastisch vind aan die muziek: het verbindt zoveel met elkaar op grote afstand. En hoe groter de afstand, hoe complexer het brein wordt.”
Heavy metal-onrust
Smaak speelt daarin wel een doorslaggevende rol. Uit onderzoek blijkt dat heavy metal bij nietliefhebbers de meeste agitatie opwekt. Wie geen fan is van Metallica, Slayer of Iron Maiden zal hun oeuvre hoogstwaarschijnlijk als angst en stressverhogend ervaren: de hartfrequentie en bloeddruk gaan omhoog. Mensen die heel lang chronische stress ondergaan vertonen dezelfde symptomen. Dergelijke klanken hebben dus een negatieve impact op ons systeem, tenminste: als we er niet van houden. Erik Scherder weet dat bijvoorbeeld de atonale stukken van Arnold Schönberg of Beethovens Ham-merklaviersonate net zulke heftige reacties teweegbrengen. Maar bij mensen die daarentegen dol zijn op Metallica of Schönberg zie je juist allerlei samenwerkingen in het hersennetwerk ontstaan. Muzikale smaak wordt volgens onderzoekers grotendeels ontwikkeld tijdens de puberteit, als een manier om je met anderen te verbinden of juist te onderscheiden binnen een sociale gemeenschap. Imago en identiteit spelen daarbij een grote rol.
Lees morgen deel 2!
Tekst: Wim Spijkers
Het Nieuwjaarsconcert van het Residentie Orkest is door de jaren heen een ware traditie geworden. Daarbij nodigt het orkest elk jaar een artiest uit, vorig jaar was het Paul van Vliet. Bij het Nieuwjaarsconcert 2017 is Karin Bloemen te horen. Het Orkest: “Karin Bloemen is een echte rasartiest, een allround talent met een enorme uitstraling.”
Symfonisch jasje
In januari staan Karin en het Residentie Orkest voor het eerst samen op het podium. Ze zingt een aantal van haar eigen nummers, maar ook van anderen zoals Marlène Dietrich en Nederlandse klassiekers. Alle muziek wordt in een symfonisch jasje gestoken.
Het Residentie Orkest en Karin Bloemen geven twee nieuwjaarsconcerten: vrijdag 6 januari, in het Haagse Zuiderstrandtheater en zaterdag 7 januari, in De Goudse Schouwburg. Voor meer informatie en tickets kijk je op residentieorkest.nl.
Om alvast in de feeststemming te komen:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Alzheimer door de ogen van André, gespeeld door acteur Hans Croiset. Naast hem in De Vader schittert Johanna ter Steege, in de rol van zijn dochter. De twee weten de verwarring die gepaard gaat met deze ziekte op schrijnende wijze in beeld te brengen.
Tachtig
André, gepensioneerd tapdanser (of voormalig bouwkundig ingenieur?), glijdt gedurende de voorstelling weg in een mistige wolk. Hij woont samen met zijn dochter en haar partner. Dit leidt tot tragikomische situaties. Langzaamaan zien we hoe de wereld die hij zo goed dacht te kennen, onder hem vandaan glipt. De alledaagse dingen leiden tot verwarring. Waarom heeft hij zijn pyjama nog aan? We zien niet alleen hoe de ziekte grip krijgt op André, maar ook hoe zijn dochter erdoor geraakt wordt.
Alzheimer Nederland
Er kan genoeg worden gelachen tijdens De Vader, maar de voorstelling is ook bedoeld om aandacht te vragen voor alzheimer. De makers hopen begrip voor de ziekte te vergroten. Daarom is er een samenwerking met Alzheimer Nederland en Samen Dementievriendelijk. Bij elke voorstelling zijn de organisaties aanwezig met een stand.
De voorstelling gaat in première op 20 december en zal daarna tot 25 maart 2017 te zien zijn. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
Bekijk hier de trailer:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De Flamenco Biënnale Nederland is een tweejaarlijks internationaal muziek- en dansfestival en toont de nieuwste ontwikkelingen in de flamenco. Ook deze zesde editie, van 13 januari tot en met 29 januari 2017, laat weer een kleurrijk staaltje flamenco zien, uitgevoerd door de absolute wereldtop in maar liefst acht steden. Zin en de Flamenco Biënnale stelden speciaal voor je een bijzondere flamenco-avond samen!
De show
Na een inleiding van artistiek directeur en oprichter van de Biënnale, Ernestina van de Noort, gaat u kijken naar jonge talenten. Eerst brengt de Madrileense danseres Sara Cano haar choreografie A Palo Seco, waar flamenco, moderne dans en Butoh op een bijzondere manier bij elkaar komen. In de pauze of na afloop kun je genieten van Spaanse wijn en tapas.
In het tweede deel danst Sara Cano naast twee Indiase dansers in een speciaal voor de Biënnale gemaakte choreografie, Rebels’ Cross van de Nederlands-Indiase choreografe/danseres Kalpana Raghuraman. Met de Indiase klassieke dansvorm Bharatanatyam en flamenco als uitgangspunt gaat zij op zoek naar kruispunten in de dans. Na afloop is er een meet & greet met de artiesten en kun je napraten met de twee choreografen onder leiding van Annette Embrechts, danskenner en journaliste van de Volkskrant.
Programma
■ Aanvang 20 uur, opening/inleiding (wees op tijd, na aanvang geen toegang!)
■ A Palo Seco – Sara Cano om 20.30 uur
■ Pauze
■ Rebels’ Cross – Kalpana Raghuraman
■ Nagesprek
Ik kom!
Deze avond kost € 25 p.p. inclusief kleine tapas en een glas Spaanse wijn.Kaarten koop je online via Lievevrouw.nl (met actiecode ZIN2017), of aan de kassa van Theater De Lieve Vrouw, Lieve Vrouwestraat 13, Amersfoort. Het aantal plaatsen is beperkt, wees er dus snel bij.
Erik Jan Harmens (1970), schrijver en dichter, legt iedere Zin uit waarom gedichten gelukkig maken – of tot nadenken stemmen. Dit keer een gedicht van Joost Zwagerman.
Verwarring
Je moet het nooit doen: de ik in een gedicht verwarren met de schrijver. Natuurlijk stopt die autobiografische elementen in zijn werk, en ook dromen kunnen op papier een werkelijkheid vormen, maar poëzie is niet per se waar. Maar dan is het wel verwarrend om met de kennis van nu (de dichter is vorig jaar september een zelfverkozen dood gestorven) deze tekst van Joost Zwagerman te lezen uit zijn tien jaar geleden verschenen meesterwerk Roeshoofd hemelt. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar bij mij liepen de rillingen over mijn lijf.
Gestelde vragen
Het is een uitgesproken sardonisch gedicht (sardonisch betekent: boosaardig grijnzend), met huiveringwekkend rake woorden als dat hunkeren naar een aanstormende trein, of het bidden voor een volmaakt zelfverlies. De tekst nodigt ook uit om te spelen met de regels, in plaats van ze lijdzaam te ondergaan. Ga de gestelde vragen bijvoorbeeld beantwoorden, wat mij betreft vraag 1 met: ‘niemand’, vraag 3 met: ‘onder meer de Amerikaanse staat Alabama’.
Knopen leggen
Mij verging het zo dat ik me bij vraag 2 bedacht dat ik helemaal geen knopen kan leggen; die van mij gaan altijd los. Toen dacht ik: als ik ooit uit het leven wil stappen, moet ik daar handiger in worden. En toen ineens in een flits: juist niet! Ik moet daar juist níet handiger in worden! En zo zorgt dit gedicht ervoor dat ik niets maar dan ook niets liever wil dan: leven.
De grote internationale Broadwayhit Chaplin, de Musical komt naar Nederland. De show zal te zien zijn in de RAI. De voorstelling is gebaseerd op de productie die in 2012 in Amerika te zien is geweest. De regie is aangepast, het design van de set is veranderd en er zijn enkele nieuwe nummers te horen.
Verhaal
We volgen Charlie Chaplin in een oude filmstudio. Daar mijmert hij over het leven. De musical beslaat een groot gedeelte van zijn leven. Vanaf zijn treurige kinderjaren in Londen tot het punt dat hij de beroemdste filmmaker van de wereld was. Zijn turbulente levensverhaal zorgt voor ontroerende momenten. De makers hopen zowel de menselijke kant van Chaplin als het feit dat hij een genie was in beeld te brengen.
Hoofdrol
Er waren maar wat veel auditanten voor deze felbegeerde rol. Van de 250 acteurs werd uiteindelijk de Antwerpse acteur Nordin de Moor uitgekozen. Het 15-koppige liveorkest en de fantastische cast maken het feest compleet.
Haast je naar het theater, want Chaplin, de Musical zal alleen van 23 december tot en met 3 januari te zien zijn in de RAI. Klik hier voor meer informatie.
De cast gaf in augustus tijdens de Musical Sing-a-Long alvast een voorproefje:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."