Volgens de VN is Denemarken in 2016 wederom uitgeroepen tot het land met de hoogtste geluksfactor. Feit is dat de Deen zich goed in zijn vel voelt en optimistisch naar de toekomst kijkt. Dit feit geldt niet voor de hoofdpersonen in Noordwaarts.

De mistroostige introductie van het verhaal, de ouderwetse zinnen met angstwekkende taferelen van dode dieren die door de hele verhaallijn lopen zijn macaber te noemen, duister en donker. De vlucht van de hoofdpersoon naar het buitenland (Denemarken) en uitgerekend het platteland om haar milieu te ontvluchtten is een bizarre beslissing maar de hele roman loopt over van bizarre gebeurtenissen en gedachten.

Het is een en al wanhoop wat zich ophoopt in Gitta, de hoofdpersoon, maar niet alleen in de jonge vrouw. Ook alle andere personages hebben moeite om zich in het leven overeind te houden. Ik besloot om verder te lezen na een mooie liefdesscene in de keuken. De liefdesscenes in het boek zijn indringend met altijd die eenzaamheid op de achtergrond. Eenzaamheid is het voortdurende thema in alle hoofdstukken. Ondanks mijn irritatie over het begin van het verhaal moet ik toch bekennen dat ik nu ik het verhaal heb uitgelezen geintrigeerd ben door de schrijfster en haar beter zou willen leren kennen.

Mening in 1 zin: duistere roman is niet mijn favoriete literatuur
Aantal sterren: 3 sterren

Simonne Reuter