Boekenclubrecensie Voorwaarts leven, achterwaarts begrijpen – Jacques Kloters
‘Voorwaarts leven, achterwaarts begrijpen’ is een verzameling van de vele stukjes die Jacques Klöters in een tijdsbestek van zo’n drie jaar tijd schreef. Hij plaatste deze hersenspinsels op Facebook met telkens de beginzin: ‘Ik zat vanmorgen te denken…’. Klöters woelde door zijn herinneringen als een varken op zoek naar truffels, beschouwde zijn vroegere zelf, joeg op treffende gedachten en documenteerde zich waar mogelijk via oude agenda’s, dagboeken, teksten, brieven en kranten.
‘Voorwaarts leven, achterwaarts begrijpen’ is een bloemlezing uit deze enorme hoeveel stukjes. Van het rooms-katholieke Amsterdam in de jaren vijftig en zestig tot zijn vriendschappen met Annie M.G. Schmidt en Hans Dorrestijn en zijn cabarettijd bij Don Quishocking.
“Ik kende Waldemar Post, liep op hem af en stelde Adele voor. Ik complimenteerde Kees Fens, wees opzij en zei: ‘Dit is Adele Bloemendaal.’ ‘Maar dat weet ik toch,’ antwoordde Fens en hij keek Adele verwachtingsvol aan. Die bloosde. ‘Meneer Fens’, zei ze..’Ik eh..Ik aanbid u!’ Daarna sleurde ze me mee en holde weg van de receptie.”
Wat een feest, de teksten die Klöters telkens op Facebook zette en waar ik iedere keer weer van genoot, zijn gebundeld. Wanneer ik die beginzin zag verschijnen ‘Ik zat vanmorgen te denken….’ gingen mijn muis en ik ‘in de remmen’, want dat beloofde weer een mooi momentje.
“We moesten spreekbeurten houden over een literair onderwerp. Gedwee spraken we over het bootmotief in de poëzie van Hans Lodeizen en de moord die Gerrit Achterberg pleegde. Stuiveling leunde zelfverzekerd achterover met zijn witte kuif en gaf commentaar op onze manier van spreken.”
De wijze waarop Klöters zijn gedachten aan ‘het toetsenbord’ toevertrouwt is er een om van te smullen. Prachtig samengestelde zinnen, een vleugje ironie, aandacht voor onze mooie taal. Werkelijk een feestje!
Met regelmaat komen er Bekende Nederlanders voorbij in de stukjes van Klöters. Veel van hen heeft hij persoonlijk gekend. Over hen schrijft Klöters overigens niet anders dan over de ‘doorsnee Amsterdammer’.
“Gerrit Den Braber was de AVRO. Zijn stem was altijd en overal te horen, op de radio, op de televisie, en hij bemoeide zich met alles. Hij was ook platenproducer, vertaler en schrijver van zeer goede liedjes, een monument van een man.”
Klöters geeft via zijn ‘Ik zat vanmorgen te denken’-stukjes bovendien blijk van een ongebreidelde fantasie en open geest. Een vrije denker waar we feitelijk allemaal een voorbeeld aan zouden moeten nemen. Ik zou u allen dan ook graag willen aanraden dit boek te lezen en de vele ‘cadeautjes’ die Klöters ons via Facebook geeft, uit te pakken! Doen…het is puur genieten en ik hoop oprecht dat het niet bij deze ene bundel blijft.
Hanneke Tinor-Centi
