Toen bij haar moeder beginnende dementie werd geconstateerd, besloot Heleen van Royen mantelzorger te worden én een documentaire te maken. In Het doet zo zeer volg je als kijker de schrijfster en haar moeder in alledaagse situaties en in de tocht langs artsen en zorginstellingen. Moeilijke beslissingen over verhuizen, over euthanasie en kostbare momenten van samenzijn wisselen elkaar af.

Altijd bij haar

Heleen bedient de camera grotendeels zelf en zegt over deze documentaire het volgende: Mijn moeder wilde zelfstandig blijven, ze wilde geen hulp, geen nieuwe heup, ze wilde niks. Het liefst wilde ze dood, liet ze herhaaldelkijk weten. Ondanks haar verzet, bleef ik volharden in mijn missie. Mijn moeder redden werd een obsessie. De drang om dit proces vast te leggen, volgde vanzelf. Over mijn moeder schrijven wilde ik niet, want dan zou ik achter een computer zitten en nog niet bij haar zijn. Haar filmen tijdens het mantelzorgen, betekende twee vliegen in een klap. Deze film toont de reis die mijn moeder en ik de afgelopen anderhalf jaar hebben gemaakt.

Het doet zo zeer vanaf 23 februari in de bioscoop. Nu al benieuwd? Kijk hieronder vast de trailer