Plekken die je in de film niet ziet

Het mooiste dorpje, de fraaiste route en het lekkerste drankje ter wereld. Deze Zin kiest Sandra den Hamer haar favorieten. Ze is sinds 2007 directeur van het EYE Filmmuseum. Sandra studeerde Film- en televisiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. In 2015 ontving zij het Gouden Kalf voor de Filmcultuur. Sandra woont met haar man, scenarioschrijver en filmproducent Hans de Wolf in Amsterdam en heeft twee kinderen, Max en Sacha.

Route 66

“Film kijken is voor mij in een mum van tijd over de wereld reizen naar een wereld die je niet kent. Laatst hadden we hier in EYE de roadmovie Paris, Texas van de Duitse regisseur Wim Wenders uit 1984. Speelt zich af in de uitgestrekte landschappen van de Verenigde Staten, de leegtes, de enorme highways, de naamloze wegrestaurants met die felle neonkleurige reclames. Er zijn films die plekken laten zien waar je nog nooit geweest bent. En toen dachtik: zo’n Route 66 zou ik nog weleens willen rijden.”

Amsterdam-Noord

“Parijs, Rome, New York, ik kies toch Amsterdam als mooiste stad ter wereld en dan specifiek Amsterdam-Noord. In dit stadsdeel zit zoveel energie en niet alleen omdat wij er met EYE zitten, maar vanwege de broedplaatsen, de culturele bedrijfjes, de nieuwe restaurants, de bouwprojecten, het is echt een stad in ontwikkeling. En je wandelt er zo door naar het prachtige Waterland. Het is een combinatie van een grootstedelijk gebied dat overloopt in idyllische kleine dorpjes. Durgerdam is fantastisch, Schellingwoude en daarachter Waterland met die schitterende rietlanden, echt een wandeling waard.”

Alsof je vliegt

“Ik was de afgelopen zomer in Armenië, in de hoofdstad Yerevan. Toevallig bleek de zoon van de festivaldirecteur beheerder van allerlei natuurreservaten. Armenië heeft geweldige natuurgebieden met uitgestrekte reservaten met lodges waarin je kunt overnachten. Een prachtige route langs het Lake Sevan, een van de hoogst gelegen meren ter wereld, op bijna 2000 meter, door een afwisselend landschap van rotskloven en uitgestrekte bergtoppen. Als je daardoorheen rijdt, lijkt het wel alsof je vliegt. Er schijnen ook beren te lopen maar die heb ik niet gezien.”

Bijna mythisch

“Het mooiste uitzicht dat ik me herinner was staande midden in de woestijn van Centraal-Australië, in de middle of nowhere, kijkend naar de reusachtige roodkleurige rotsformatie Ayers Rock (Uluru). Het was een bijna mythische ervaring. Na de middelbare school liftte ik een half jaar als backpacker door Australië en op een dag kwam ik in het eenzame, uitgestrekte binnenland op die plek terecht, zo’n vierhonderd kilometer van Alice Springs. Ineens had ik uitzicht op die indrukwekkend grote rotspartij die ik door het veranderende licht van bruin naar oranjerood zag kleuren.”

Swinging Havana

“Als ik op reis of op vakantie ben, hou ik van kleine persoonlijke familiehotelletjes waarvan ik de naam meestal vergeet. Een wat groter hotel dat indruk op mij maakte was Hotel Nacional in Havana, Cuba. Ik was er voor het Filmfestival Rotterdam, best alweer een tijd geleden. Nog helemaal in oude glorie, een prachtig oud vijfsterrenhotel uit 1930 met enorme pilaren en palmbomen. De glorie van Havana van vóór het communisme toen het daar nog swinging Havana was. Aan zee, met enorme kamers, ontbijt met de meest exotische fruitsoorten in zo’n prachtige binnentuin. Echt een hotel om niet meer te vergeten.”

Benieuwd naar alle reistips? Deze staan in Zin 4.