Deel 3: een lucht zonder bommen

En toen kwam je aan in Nederland, na een lange, misschien helse reis. Waarbij je niets kon meenemen – op twee plastic tasjes na. Wat denk je dan? George Madanli (1948) vluchtte 15 maanden geleden uit Syrië en zou heel Nederland wel het spel backgammon willen leren, dat veel in Arabische landen wordt gespeeld.

“In de zon, op een krukje, bij onze voordeur. Of in onze woonkamer. Ik zie mezelf nog zitten, met buren, vrienden, familie, kennissen: ik speelde backgammon met iedereen die wilde. Mijn zoon nam het bordspel mee uit Syrië, toen hij mijn vrouw en mij achterna reisde naar Nederland. Ik was zo blij om het weer bij me te hebben; het doet me denken aan die onbezorgde tijd. Toen alles nog goed was in Syrië. De tijd dat we nog niets hoefden te vrezen. Sinds de oorlog uitbrak, heb ik zo vaak gehad dat ik ’s avonds van mijn werk naar huis liep en dan zag dat er weer een gebouw was weggevaagd.

De hel

Syrië voelde als de hel, Nederland als de hemel. Pas als je uit een oorlog komt, ervaar je hoe fijn het is om politie en politici te kunnen vertrouwen. Hier zijn de agenten eerlijk en er is weinig corruptie. Dat voelt goed. Ik weet nog toen ik hier voor het eerst kwam en naar boven keek. Er vielen geen bommen naar beneden en de lucht voelde fris en helder. Een verademing. Net als al die mensen op de fiets. Ze zagen – en zien – er zo gelukkig uit! Overigens vind ik het schitterend dat er speciale paden zijn voor al die fietsen.

Welkom

Nederland is heel georganiseerd. De berm is schoon, de stoep aangeveegd. Jullie betalen alles met pasjes, zelfs de bus. Omdat ik ouder ben dan 65, mag ik gratis reizen in Amsterdam. Daar ben ik de gemeente heel dankbaar voor: ik voelde me meteen welkom. Ik hoef ook geen inburgeringscursus te doen vanwege mijn leeftijd, maar ik kan niet stilzitten. Ik wil leren. Daarom doe ik met mijn vrouw mee en lees haar studieboeken. Elke avond kijk ik om 20.00 uur het NOS Journaal. Alle moeilijke Nederlandse woorden schrijf ik op in een schrift. En ik doe vrijwilligerswerk. Zo leer je mensen kennen. Ik heb alleen nog met niemand backgammon gespeeld in de buurt. Ik hoop dat dat nog komt.”

Lees hier het verhaal van Nasrim Hamidi terug

Productie en tekst: Lisanne van Sadelhoff | Beeld: Mark Uyl | Styling: Paula Schouten | Visagie: Minke Boeijen