Ruth Malone is net gescheiden, werkt als serveerster, rookt, drinkt, gebruikt overvloedige make-up en houdt er meerdere minnaars op na. Ruth roept dan ook onvermijdelijk sterke reacties op in de samenleving van de jaren 60 in Queens, New York, met name bij de mannen in haar omgeving. Wanneer haar twee kinderen op onverklaarbare wijze uit haar flat verdwijnen en later dood worden aangetroffen, is inspecteur Devlin er al snel van overtuigd dat Ruth de dader is. Pete Wonicke, ambitieus journalist en mateloos gefascineerd door Ruth, is aanvankelijk dezelfde mening toegedaan maar raakt gaandeweg overtuigd van haar onschuld. Minnaar Lou Gallagher betaalt voor haar advocaat, minnaar Johnny Salcito getuigt tegen Ruth in het proces. En Frank Malone, de ex-man van Ruth, vader van haar kinderen, blijft koppig vasthouden aan het huwelijk dat voorbij is. Iedereen heeft een beeld van Ruth, maar wie is zij in werkelijkheid?
In ‘ Kleine Doden’, het debuut van Emma Flint, wordt het verhaal verteld van een vrouw die als schuldige wordt aangewezen in de moord op haar twee kinderen. Niet omdat de feiten in het onderzoek daarop wijzen, maar omdat ze zich niet conformeert aan hetgeen de maatschappij van een vrouw verwacht. Het verhaal van ‘Kleine Doden’ is gebaseerd op de waargebeurde geschiedenis van Alice Crimmins wiens twee jonge kinderen verdwenen uit haar appartement in New York in 1965. Ondanks twijfelachtig bewijs, werd Alice voor de moord veroordeeld. Alice Crimmins heeft al meerdere filmmakers en schrijvers geïnspireerd. Zo debuteerde ook Mary Higgins Clark met ‘Waar zijn de kinderen’ in 1975. Of Alice haar kinderen werkelijk vermoord heeft, is altijd een raadsel gebleven; bekend heeft ze in ieder geval nooit.
Emma Flint heeft in ‘Kleine Doden’ het verloop van de zaak van Alice Crimmins nauwgezet gevolgd tot aan de ontknoping, die afwijkt van de werkelijkheid. Uiteraard staat het de auteur vrij om haar eigen visie op de afloop weer te geven. Deze afloop overtuigt echter niet en zorgt ervoor dat het verhaal helaas een beetje als nat vuurwerk uitdooft.
‘Kleine Doden’ is bij vlagen vlot en filmisch geschreven maar roept bij mij toch geen werkelijke interesse op bij leven en welzijn van de hoofdrolspelers. Daarvoor zijn de beschrijvingen vaak te uitgebreid en worden er te veel karakters opgevoerd waarvan onduidelijk is wat ze aan het verhaal bijdragen. Een boek om met plezier op vakantie te lezen om het daarna in het hotel of vliegveld achter te laten voor de volgende lezer. Drie sterren.
Anne Verbakel
