Hugs liegen nooit
Eerlijker dan drie zoenen. Intiemer ook.
Een hand óf drie kussen in de lucht? Misschien wel het meest verwarrende Nederlandse ritueel. Om gêne te voorkomen huggen we steeds meer. Maar niet zomaar. En zéker niet met iedereen.
Zielezusters
Naarmate de vriendschap van Hilga Rota (1968) en Evelien Veenhuizen (1964) zich verdiepte en het wederzijds begrip alsmaar toenam, was de overstap van kussen naar huggen heel natuurlijk.
Achter drie keer kussen kun je je verschuilen. Een beetje ‘rook gordijnen’. Een hug is bijna altijd echt en meteen raak. Zo’n diep gevoel van er mogen zijn, troost, liefde en warmte. Veel warmte. Evelien: “Ik heb Hilga altijd heel bijzonder gevonden en wilde dat meteen uiten door haar aan te raken. Maar zij praatte zoveel. Dat hield me een beetje af.”
Hilga: “Ik was echt erg. Áltijd aan het woord. Blablabla, een beetje hyper. Door meditatie heb ik geleerd om stil te zijn en te luisteren. Ook naar mezelf.” Evelien: “Als Hilga me knu elt, ontspan ik. Dan voel ik rust.” Hilga: “Wij hebben samen het motto ‘alles is oefening’. Als de ander iets moeilijks moet doen of zich niet zo happy voelt, zeggen we dat tegen elkaar. Met een hug om het te bevestigen, natuurlijk.” Evelien: “Als ik je vasthoud, voel ik dat we één zijn. Het is zo vertrouwd met jou.”
Deze ‘zielezusters’ zien elkaar te weinig, maar gelukkig is er Skype. “Dan kan ik haar lach tenminste zien,” zegt Hilga. “Soms pak ik gewoon het scherm van de computer vast en druk mijn neus tegen het scherm. Voel ik me nét iets dichter bij haar.
In Zin 9 lees je er alles over. Dit leuke filmpje maakte fotograaf Anouk De Kleermaeker van deze reportage:
