Diederik van Vleuten (1961) is tekstschrijver, musicus en vooral theatermaker – met een talent voor historische vertellingen schrijft elke maand een column in Zin.
De beslissende momenten
Het thema van deze Zin is mooi filosofisch: Smaak, dat is met aandacht leven. Ik ben het er helemaal mee eens, ware het niet dat ik er op dit moment ook wel aan toe ben het leven even met iets mínder aandacht te leven. Anders gezegd: mij iets mínder bewust te zijn van al het moois dat het leven te bieden heeft. Zo ben ik gisteren naar de jaarlijkse lagere schoolmusical van mijn zoon geweest: anderhalf uur zonder pauze in een afgesloten ruimte en een verhaal waar ik geen touw aan kon vastknopen omdat ik telkens op de beslissende momenten een zin niet kon verstaan. En daarom niet begreep waarom veertig kinderen het ene moment in een winkel in Alkmaar waren en het volgende in een bus in de Amazone zaten. Om vervolgens in diezelfde bus buitenaards bezoek te krijgen van wezens met grote oren die alleen zouden weggaan als wij, de 150 ouders, een bepaald lied foutloos zouden zingen – wat pas na zeven pogingen lukte. (Dat ik het niet kon volgen ligt absoluut aan mij en niet aan de kinderen.)
Driemaal scheepsrecht
Daarnaast ben ik er deze week in geslaagd om voor de derde achtereenvolgende keer – echt waar! – binnen een week na aanschaf van een nieuwe set zomer banden er een lek te rijden. Driemaal ging het om mijn linker voorwielband. (God zendt tekenen:links schijnt je gevoelskant te zijn.)
Eigenwijs
Ook moest ik twee dagen geleden een nieuw pinpasje voor mijn vrouw aanvragen. Omdat ik ijzerenheinig met haar pasje in het apparaat de pincode van mijn eigen pasje zat in te tikken – steeds woester want ik wist zeker dat ik goed zat.
Westerse mens problemen
Gisteren, twee uur voor aanvang van de schoolmusical, heb ik de manchet van onze lekkende wasmachine moeten laten vervangen. Je weet wel, die rubberen onwrikbare binnenring achter het wasdeurtje. En mij laten belazeren door twee mannen in een wit busje zonder opschrift die na een karweitje dat nog geen twintig minuten in beslag nam, slechts 120 euro in rekening brachten. En dat terwijl ik de nieuwe manchet van 70 euro zelf al in huis had gehaald. Als ik het met het bedrag oneens was, zouden ze de manchet er zonder voorrijkosten weer uithalen, geen probleem mijnheer. Allemaal luxe, decadente Westerse Mens Problemen, ik weet het. Ik schaam me er dan ook voor dat ik mij erover opwind. Maar soms mag het leven voor mij íets minder intens dan afgelopen week. Over een paar dagen ga ik met vrouw en kinderen naar Schotland. Ik heb mij laten vertellen dat daar nooit iets gebeurt. Zal je net zien dat ze zich onafhankelijk verklaren op de dag dat wij aankomen.
