Echtpaar in de trein
Een gedicht van Willem Wilmink toegelicht.
Erik Jan Harmens (1970), schrijver en dichter, legt iedere Zin uit waarom gedichten gelukkig maken – of tot nadenken stemmen. Dit keer een gedicht van Willem Wilmink
Voor of achteruit
Maandelijks schrijf ik over poëzie die mij gelukkig maakt. Soms kies ik een wat taaier gedicht; ik benadruk dan dat ik er ook niet alles van begrijp, maar dat dat helemaal niet erg is. We moeten al zo veel begrijpen, wat is het heerlijk dat we van een gedicht gewoon mogen genieten. Dit gedicht van Wilmink is totaal niet taai, al zul je jezelf misschien afvragen of je een Willem bent of meer een Wobke: kijkt (of keek) je in jouw relatie meer voor- of achteruit?
Verre reis
De bijna vijftien jaar geleden overleden tekst- en lieddichter Willem Wilmink ging zijn huwelijk nog echt aan voor de lange termijn; de trein is een metafoor voor de gezamenlijke ‘verre reis’. Dat ‘kant-en-klaar’ staat er misschien vooral voor de rijm, maar deed mij ook denken aan de zegswijze: ’t Is nooit zo kant of klaar, of ’t hapert hier of daar.
Ouderwetse liefde
Soms is een huwelijk als een trein die over een wissel rijdt, soms als een wagon vanwaaruit je samen naar de wereld kijkt, met elkaars ademhalen als ‘vertrouwd geluid’. Dit gedicht doet mij verlangen naar zo’n bestendige, beetje ouderwetse liefde, waarbij ik de weemoedige Willem zou zijn. Nu nog een Wobke.
