Ergernis in de trein
Harry ergert zich groen en geel aan zijn medepassagiers. Dr. Does geeft raad!
In elke Zin beantwoordt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) uw levensvragen – groot of klein. Schroom niet, hij kijkt nergens van op.
Harry
Ik ben 55 en reis veel met de trein. Ik erger me groen en geel aan wat medepassagiers eten, hun telefoongesprekken, mensen die hun tas op zitplaatsen laten staan, te korte treinen, mannen die wijdbeens zitten… Zelfs buiten de spits weet altijd wel iemand mijn humeur te verpesten.
Beste Harry,
Ik zie het zó voor me en kan me in één seconde verplaatsen in je ergernis. De medemens is een onuitputtelijke bron van irritatie. Maar: je schiet er niks mee op. Als je geen controle meer hebt, geen ‘schakelaar’ waardoor je kunt besluiten je deze keer níet te ergeren, moet je je afvragen of je niet op weg bent naar een burnout. Heb je nog wel genoeg plezier in de dingen die je doet? Heb je thuis ook een kort lontje? Klaag je veel? Praat erover met iemand die je eerlijk commentaar durft te geven. Als dat niet het probleem is, kies dan eieren voor je geld en ga eerste klas reizen. Een goed humeur is wel een paar tientjes per week waard, toch?
