Kunnen we zonder hoop?

Het is de meest ongrijpbare emotie die we kennen maar ook ons leven lang koesteren. Hoop. Wat is dat precies? En wáár hopen we op, wat kopen we ervoor? Kunnen we zonder of is hoop echt een eerste levensbehoefte? Hier spreken de echte idealisten.

Hoop is kijken naar wat ons verbindt

Lian Priemus (1966) is tv­regisseur/programmamaker in Amsterdam. Project: In My Backyard.

“Wij bevorderen contact tussen vluchtelingen met een verblijfsvergunning en hun buurtgenoten. Dat gebeurt meestal niet automatisch, terwijl dat de beste garantie is voor integratie in de samenleving. Sommigen willen geen vluchtelingen meer in Nederland maar zijn wel zorgzame en soms terecht bezorgde mensen. Maar ik denk maar steeds: ook als je vindt dat Nederland nooit meer één vluchteling moet opvangen, dan nóg moeten de mensen die hier nu zijn, goed integreren. In het belang van ons allemaal. En daarvoor hebben we ieders hulp nodig. Voor mij zit hoop daarom in de kunst kleine gebaren te waarderen, tegen de stroom in optimistisch te zijn, jezelf te relativeren en vrolijk door te gaan met kleine stappen zetten. In plaats van focussen op de verschillen kijken naar wat ons verbindt.”

Hoop is dynamisch en onsterfelijk

Pierre Feijten (1958) en Lex Kooijman (1957) zijn reis leiders en B&B­ eigenaren in Maarssen. Project: Kindertehuizen in Polen bouwen en renoveren.

“We zijn begin jaren 90 al met dit werk begonnen. Toen dreigden vele kinder­ en verzorgings huizen voor ouderen in Oost­Europa door verwaarlozing te moeten sluiten. De leefomstandigheden waren vaak erbarmelijk. Geregeld moesten twaalf kinderen en ouderen in één kamer slapen. Sinds wij helpen met verbouwingen, verbeterden zorg en welzijn in de huizen enorm en konden ze behouden blijven. Middels giften en inzamelacties financieren we de projecten ook. We vinden het geweldig om samen te werken over culturele grenzen heen. Doel is kennis delen en onafhankelijkheid creëren. Natuurlijk is het niet altijd eenvoudig maar door vast te houden aan hoop en vertrouwen, blijft het vuur altijd branden. Hoop is voor ons wat dat betreft ook dynamisch en onsterfelijk, in ons eigen leven en in de wereld.”

Hoop is vertrouwen hebben dat het goedkomt

Yvonne Brokaar (1967) is paardencoach in Heerhugowaard. Project: Paardencoaching.

“Ik help mensen met behulp van paarden met persoonlijke en team­ en leiderschapsontwikkeling. Deze methode levert extra inzicht op omdat de kern van het probleem vaak snel zichtbaar wordt door de puurheid waarmee de dieren reageren. Het paard heeft geen eigen agenda, reageert gewoon puur op dat wat er is én heeft er geen oordeel over. Daarmee is paardencoaching een waardevolle aanvulling op het huidige trainings­ en coachings aanbod, waar het denken meestal centraal staat. De boodschap die ik hanteer is: zie onder ogen waar je nu staat en wees bereid te doen wat nodig is om je doel te bereiken. Pas dan kun je je route bepalen. Dat is hoopvol voor mensen die ergens in vastzitten. Voor mij persoonlijk betekent hoop vooral het vertrouwen dat het goedkomt. Hoop zorgt ervoor dat ik door blijf gaan en helpt me door moeilijke momenten.” Yvonhorsesencoaching.nl 

Hoop is een heel krachtige drijfveer

Sytze van Stempvoort (1994) is ondernemer in Amsterdam. Project: PeelPioneers.

“Wij hebben een methode ontwikkeld om sinaasappelschillen om te zetten in geurstoffen, vezels en ingrediënten voor voeding. Daarnaast maken we met partners zeep van sinaasappelschil. Dit idee kwam voort uit de sterke overtuiging dat we naar een circulaire economie moeten waarin afval grondstof wordt. Nu betalen organisaties geld om van hun afval af te komen en voor het verbranden en vergisten worden ook nog eens subsidies uitgekeerd. Over acht jaar willen we daarom tenminste 200 kiloton schillen per jaar verwerken om daar mooie nieuwe producten van te maken. Dat is ambitieus maar ik sta dan ook positief in het leven en heb zin in de toekomst. Zo uit hoop zich bij mij. Het is een heel krachtige drijfveer.” Peelpioneers.nl