Israël voor beginners
Deze maand bezoeken we het heilige land.
Israël: het heilige land. Jeruzalem: de heilige stad. Van iedereen, voor iedereen, of juist niet? Over die vraag kunnen we eindeloos twisten, maar we kunnen het ook proberen te voelen. Ter plekke. Een beetje nuttig en zeer aangenaam, ondervond hoofdredacteur Nathan (joods-christelijke naam) Arif (Arabische naam) Vos (Nederlandse naam).
Voordat hij prediker werd, wierp Jezus in Tiberias zijn hengels uit
“Het is Jeshua! Niet Jesus!” corrigeert gids Moshe Henzel als we nog geen tien minuten bij hem in de auto zitten. Jezus, of Jesus: christelijke, Romeinse, vreemde namen voor een gewone Joodse man. Verlosser of niet. Het is een graad of 25 en we zoeven binnen een uur van het midden naar het noorden van het compacte land. Ofwel: van het vliegveld naar het Meer van Galilea “Kinneret,” verbetert Moshe subiet. Daar beginnen we aan een tocht in de voetsporen van Hem die christenen De Messias noemen. De Joodse identiteit is meer dan een paspoort. Bij de bebaarde vijftiger Moshe zit het althans in zijn vezels. In woorden, namen en plekken die van hén zijn. Dus niet van christenen, hoewel allen meer dan welkom. Je zocht het geboortehuis van Maria? Daar, onder die enorme kerk waar duizenden pelgrims bidden, zingen en selfies maken. Maar Maria heet Myriam. Vergeet dat niet. ‘Onze Myriam’.
Koosjer eten
We zijn in Tiberias aangekomen. Een stadje waar Jezus of Jeshua zijn hengels uitwierp voordat hij prediker werd. Los van wat Romeinse muren en Jesus style vissersbootjes op het meer na herinnert weinig daaraan. Een meer waarvan de waterspiegel door de droogte zó is gezakt, dat je er zowat overheen zou kunnen lopen.
2000 jaar geleden
Toch betovert het idee dat het hier 2000 jaar geleden een drukte van belang moet zijn geweest. De broden, de vissen, het genezen, de wonderen: het leven van Jezus tot z’n 30ste, voor hij naar Jeruzalem trok, vond hier plaats. De aanlegsteiger van restaurant Decks, waar we Israëlische fusion krijgen, bungelt metershoog boven het wateroppervlak. “We hopen op de regens van november,” verzucht de serveerster als ze mij mijn soja-ijs brengt. Soja,want we eten koosjer. Geen vlees én melk in dezelfde maaltijd. “Beter voor je maag. Heus!” licht Moshe toe.
Meer lezen? Lees het hele artikel in Zin 2!
TEKST: NATHAN VOS | BEELD: EWOUT HUIBERS, ISTOCK
