In elke Zin beantwoordt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) jouw levensvragen – groot of klein. Schroom niet, hij kijkt nergens van op.

Mascha

Ik voel me schuldig als ik niet elke week op bezoek ga bij mijn demente moeder. Dat had ik niet verwacht; onze relatie was problematisch. Ik moet er ver voor rijden en ze herkent niets of niemand meer. Ze reageert nog wel op contact maar vergeet onmiddellijk dat er iemand is geweest. Een en ander leidt tot onenigheid met mijn man. Hij vindt dat ik wel iets beters te doen heb dan elke week een dagdeel in een zwart gat te laten verdwijnen, zoals hij het uitdrukt. Rationeel geef ik hem gelijk maar ik ga tóch. Dit kan nog jaren duren. Wat kan ik doen om van mijn moeder los te komen?

Beste Mascha,

Dit gedrag heeft zonder twijfel een functie voor je. Anders zou je het niet doen. Het kan zijn dat je moeder je altijd al het gevoel gaf dat je tekortschoot en dat je daar niet los van komt. Het kan ook zijn dat je merkt dat je juist wél loskomt door nu het nog kan, geregeld in haar bijzijn te verkeren. Maar die vraag is op dit moment niet het belangrijkste. Het belangrijkste lijkt me dat je partner snapt dat je tijd en ruimte nodig hebt om de relatie met je moeder ‘af te wikkelen’. Hij heeft er een uitgesproken mening over en zet je onder druk. Dat maakt het voor jou moeilijker om te bepalen wat je zelf wilt. Eerst moet de druk van je partner van je schouders. Daarna ga je met hem, of met een goede vriend of vriendin het gesprek aan over waarom je dit doet.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Je kunt je vragen ook stellen op twitter: @drdoeszietlicht