Erik Jan Harmens (1970), schrijver en dichter, legt iedere Zin uit waarom gedichten gelukkig maken – of tot nadenken stemmen. Ditmaal Ileus, uit De maagden moeten bloeden.

Intiem

In dit gedicht is er eerst nog liefde, zachtheid, intimiteit. De lichamen zijn naakt, er wordt lepeltje-lepeltje gelegen, een mannelijk geslacht soest. Dan ineens is er hel en verdoemenis, in de vorm van hevige obstipatie: knallende darmgeluiden, braaksel dat op ontlasting lijkt. Op ‘mond’ en ‘kont’ rijmt ‘stront’, smakelijk is het allemaal niet, maar wie ‘ileus’ googelt weet dat dat ook wel even andere koek is dan een prikkelbare darm.

Bloot

In het ziekenhuisbed is de verteller weer bloot, maar nu alleen, en enkel verbonden met apparaten. In haar dromen is het nog steeds warm in bed: ze voelt haar ‘harde man’ (dat hebben kerels nu eenmaal in de ochtend) en kijkt weer in de ogen van haar geliefde, in plaats van in die van de medisch specialist.

Verlangen naar thuis

Dat spel tussen droom en realiteit doet denken aan de evergreen The green, green grass of home, waarin een gevangene fantaseert over een warm onthaal in zijn geboortedorp. Hier is het groene gras waarnaar wordt terugverlangd: na een intieme nacht je ’s ochtends aankleden, maar de hele dag door je ‘het blootzijn’ herinneren. ’s Avonds weer in je niksie tussen de lakens en dag in dag uit samen, tot Magere Hein je komt halen.

Nooit de nieuwste Zin missen? Met deze aanbieding: 3 nummer voor 15 euro lees je dit magazine wel erg voordelig.