Onpraktisch, maar zó sexy

Daar zijn ze weer, de ruitjesbroek, witte blouse, sleehak of puntkraag. Terug van nooit echt weggeweest. Journalist Liddie Austin (1959) beziet de retro-trend van dit moment.

De rok is terug! En dan met name de kokerrok, schijnt het. Je kunt je natuurlijk afvragen of die ooit echt is weggeweest. Marlene Dietrich droeg hem in de jaren 50, toen Christian Dior de rok voor optimaal effect combineerde met een getailleerd jasje met schootje en zo een zandloperfiguur accentueerde dan wel creëerde. Marilyn Monroe maakte daarna furore met superstrakke kokerrokken die haar weelderige vormen benadrukten in een tijd waarin dat nog ongebruikelijk was. De rokken werden vervolgens voor iedereen zó strak, dat de twist ontstond zegt men: de enige manier waarop vrouwen nog konden dansen.

Veelzijdig

Daarna is de strakke rok altijd wel ergens in zwang gebleven. Waarschijnlijk omdat het zo’n veelzijdig kledingstuk is. Een kokerrok kun je chic en feestelijk dragen maar ook zakelijk of zelfs casual. Hij kan strak of iets minder strak zijn en kleedt nog slank af ook. Geen wonder dat je Carine Roitfeld – oud hoofdredacteur van de Franse Vogue – erin kunt uittekenen. Annechien Steenhuizen van het NOS Journaal en Máxima dragen ze ook vaak. Michelle Obama was in haar tijd als first lady eveneens een fan van de kokerrok, net als haar opvolgster Melania Trump. De manier waarop deze presidentsvrouwen de rok dragen, is wél verschillend.

Michelle Obama was een ontspannen, toegankelijke kokerrokdraagster: ze had ze in allerlei vrolijke kleuren en combineerde ze vaak met een vestje. Melania Trumps kokerrokken zijn meer van het intimiderende strakke soort. Gaan wij non-beroemde vrouwen van deze wereld nu ook kokerroken dragen? “Ik vind het een uiterst onhandig kledingstuk voor de moderne vrouw,” zegt Peggy Weijergang, befaamd moderedacteur. “Het is niet iets wat ik zomaar aantrek.

Onhandig

Ik moet eerst goed bedenken wat ik die dag ga doen, want zo’n kokerrok is niet bepaald comfortabel en beperkt je in je bewegingsvrijheid. Ik ben iemand die veel fietst en dat kan met een kokerrok bijvoorbeeld alleen als ik er een lange jas overheen draag. Zodat ik met goed fatsoen die rok helemaal tot aan mijn navel kan optrekken. Erg onpraktisch.” Dat is inderdaad iets waarover je die buitenlandse kokerrokdraagsters nooit hoort: je kunt er moeilijk in fietsen, al doet een beetje stretch in de stof wonderen.

“Bovendien luistert de lengte op onze leeftijd nauw,” vertelt Weijergang verder. “Als de rok te kort is, wek je al gauw de indruk dat je jonger of sexyer wilt lijken dan je bent. Dus wat mij betreft moet de kokerrok vanaf een bepaalde leeftijd op de knie vallen en beslist niet daarboven. Modisch gezien draag je hem in 2018 zelfs halverwege de kuit.” Verder moet de kokerrok ook altijd worden gecombineerd met hakken. “Platte schoenen en een kokerrok zijn voor mij een no-go. Al trekt tegenwoordig de hele wereld er sneakers bij aan – ik weiger het.

Op en top vrouw

Ik zou dus alleen een strakke rok aantrekken als je die dag ook op hoge hakken kunt lopen.” En dan moet je óók nog iets hebben voor óp je rok: wat Weijergang betreft iets wijd vallends, voor het contrast. “Het wordt al snel tuttig.” Ter troost wellicht: de kokerrok is er niet alleen voor de superslanken. “Iemand met een Caro Emeraldfiguur vind ik een strakke rok ook erg mooi staan.” Maar toch: dit overwegende kun je je natuurlijk afvragen waarom we eigenlijk nog kokerrokken dragen. Er is wel een reden. “Eerlijk is eerlijk,” zegt Peggy Weijergang. “Als ik me mooi aankleed voor het theater of een concert trek ik meestal een strakke rok aan. Want een kokerrok is natuurlijk wel supersexy. Ik voel me op en top vrouw als ik er een draag.”