‘Volwassen werd ik pas op mijn 47ste!’

Spelen. Het zat er al vroeg in en het is er eigenlijk nooit meer uit gegaan. Nú in Zin: acteur en regisseur Victor Victor Löw(1962) over puberen op je 30ste en volwassen worden rond je 47ste.

Victor Löw: “Ik begreep niet waarom ik naar school moest. Misschien begrijpt niemand dat maar ik had het wat sterker dan gemiddeld. Wat was het nut van dat knippen en plakken op de kleuterschool? Ik was er niet goed in maar als ik er beter in moest worden: waarom dan? Het was me niet duidelijk. We gingen naar de dichtstbijzijnde lagere school, toevallig een christelijke, waar ik naast André Rouvoet in de klas zat. Wij waren goede vriendjes. Maar ik was het liefste thuis. Daar speelde ik cowboytje, of met poppetjes verhalen en situaties na. Ik speelde altijd, als ik mijn ouders mag geloven.

Als het Sinterklaas was, speelde ik dat ik Sinterklaas was. Als we tijdens een boswandeling langs kasteel Drakensteyn kwamen en daar wachters voor de deur hadden zien staan, stond ik daarna thuis een halfuur stokstijf voor onze eigen voordeur wachter te zijn. Ik was gewoon leuk aan het spelen maar terugkijkend draaide toen al alles om de vraag: wat is de mens? Dat is acteren voor mij: proberen te begrijpen wat mens-zijn is.”

Cowboytje spelen met broer Ernst

Dat wilde ik wél

Victor Löw: “Ik bracht veel tijd door in de bioscoop, ook in mijn eentje. Ik leefde in mijn verbeelding in de films die ik zag. Dat heb ik lang volgehouden: misschien wel tot mijn 40ste. Toen er op een dag werd aangekondigd dat je auditie kon doen voor een rol in de schoolmusical, zag ik tot mijn verbazing mijn hand omhooggaan. Ik deed nergens aan mee maar dit wilde ik wél – ook al liep ik het risico dat ik afgewezen zou worden. Qua leren deed ik het op school niet goed maar voor mijn toneelspel kreeg ik meteen veel waardering.”

Rondvliegend meubilair

Victor Löw: “Mijn echte puberteit beleefde ik pas op mijn 30ste. Ik werd zo’n hysterische acteur die tijdens de repetities met het meubilair smeet. Pas na een jaar of vier was ik uitgeraasd. Net op tijd, want mensen begonnen erover te praten. Volwassen werd ik pas op mijn 47ste, toen ik scheidde van de moeder van mijn oudste zoon. Hard werken was dat, maar het is ons goed gelukt. In mijn ogen ben ik pas acht jaar volwassen.”

Credit Omslagfoto: ©Marcel Bakker

Zin in meer? Lees het complete interview in Zin magazine.
Zin 8 ligt nú in de winkel. Of bestel ‘em hier!