‘Die eerste zoen was vuurwerk’

Debbie en Magda voelden meteen vuurwerk. Doordat ze van elkaar blijven leren en elkaar alle ruimte geven, zijn ze altijd samen. Best wonderlijk: zo ongeveer in alles elkaars uitersten en toch hebben ze het al 33 jaar goed samen.

Debbie

“Ik bracht onze buren een pakketje cosmetica dat ze bij mijn moeder besteld hadden en daar zag ik haar. Die blauwe ogen, haar blik: ik was meteen verkocht. We wisselden geen woord en eenmaal thuis wist ik haar naam niet eens, laat staan haar adres. Toch was het voor mij meteen duidelijk. Drie maanden later kwamen we elkaar gelukkig tegen in de stad. Ik vond haar opnieuw geweldig maar ze was met haar vriendin. Dit keer spraken we elkaar wel en vroeg ik meteen haar telefoonnummer. In de twee jaren die volgden zochten we elkaar weleens op, vriendschappelijk, ook met haar vriendin erbij. Meer zat er niet in, jammer maar helaas. Toen ik eenmaal wist dat die relatie helemaal niet lekker liep en Magda daaronder leed, vond ik het geoorloofd om werk van haar te maken.

Zoen
Tijdens onze eerste zoen vielen voor mij alle puzzelstukjes op hun plek. Voor mij was het de eerste keer met een vrouw. Achteraf gezien had ik mijn vriendjes tot dan toe erop uitgekozen dat mijn ouders ze niets vonden. Als een soort excuus om ze nooit lang aan te houden. Pas toen ik voelde wat er met me gebeurde tijdens die zoen met Magda wist ik: dit is het helemaal.

Tegenpolen
Wij zijn zo ongeveer in alles elkaars uitersten. Ik ben blij dat we al 33 jaar in hetzelfde huis wonen, zij zou al tig keer verhuisd zijn zonder mij. Ik kook Surinaams, Indiaas, mijn rijsttafel is écht Indisch en Magda is van de Hollandse pot. En zo druk, expressief en ADHD als ik ben, zo stil en verlegen is Magda.

Ik had altijd graag mensen om me heen maar ontdekte dat gewoon alleen met haar zijn ook fijn is. Met onze rugzakken hebben we veel verre reizen gemaakt. Heerlijk om er met zijn tweeën uit te zijn en nieuwe dingen te ontdekken. Maar het was voor mij net zo’n ontdekking het fijn te vinden samen thuis stil op de bank te zitten. We hebben altijd genoeg aan elkaars gezelschap.

Overgang
Onze verschillen zorgen dat we elkaar aanvullen maar soms uiteraard ook dat we elkaar aanvallen. Tegelijkertijd de overgang doormaken was echt een ramp. We waren twee chihuahua’s from hell. Als ik tegen haar stond te kijven hoefde ze maar chihuahua te zeggen ter relativering en we konden er weer om lachen. Zo lang een blik in elkaars ogen en een dosis humor genoeg is om het goed te maken, worden wij samen oud.”

Magda

“Debbie zag mij de eerste keer meer dan ik haar. Ik vond haar wel heel leuk maar ik wist niet of ze op vrouwen viel. Pas veel later werd me dat duidelijk. In discotheek Amphora gingen we dansen en voor het eerst zoenen. Zij nam het initiatief. Dat was vuurwerk! Ik werd haar eerste en enige vriendin maar ook ik was met vrijen heel onervaren. We hebben dat helemaal samen kunnen ontdekken en ontwikkelen. In alles waren we van begin af aan heel vertrouwd samen. Ik was 26, zij 24 jaar. Onze relatie ontwikkelde zich als vanzelf. Een huishouden met twee vrouwen is natuurlijk ook gemakkelijker; je hoeft nooit te zeggen: ‘gooi de was nou eens in de mand’, haha.

Pijn
Zware perioden, zoals toen onze ouders overleden, hebben nooit voor crises tussen ons gezorgd. De tijd dat wij samen in de overgang waren was wél heel zwaar; daar kwam bij dat ik steeds vaker kwalen had zonder aanwijsbare oorzaak. Ik heb twaalf jaar lang doorgelopen met pijn en chronisch slaapgebrek. Vele onderzoeken verder werd eindelijk duidelijk dat ik sarcoïdose (een auto-immuunziekte red.) heb, waardoor telkens ontstekingen ontstaan. Mijn gedeeltelijke afkeuring hierdoor valt me nog steeds zwaar.

Reizen
Debbie zorgt daarin heel goed voor mij. Ze is altijd met me meegegaan naar het ziekenhuis. En we hebben samen andere vormen gevonden om leuke dingen te doen. Helaas heeft Debbie ook chronische gezondheidsproblemen. Het voordeel daarvan is in elk geval dat we ook daarin samen op kunnen trekken. Ik denk dat het een stuk lastiger is als slechts een van beiden minder energie zou hebben. Dan zou het voelen of je de ander tot last bent of tekort doet. Nu reizen we nog steeds. Niet meer zoals vroeger met onze rugzakken maar wat comfortabeler, fly and drive. En we gaan soms wel vier keer in de week naar de bioscoop.

Trots
We blijven elkaar verrassen met leuke dingen en hebben veel verdieping gevonden in onze relatie. We gaan lekker uit eten, naar terrasjes, fietsen en we kijken ons dus gek aan films. Als anderen haar een compliment geven, sta ik te stuiteren van trots. Zij is míjn vrouw denk ik dan. Op zulke momenten ben ik nog steeds verliefd op haar.”

Ook in Zin? Heb je of ken je een bijzondere relatie? Mail naar redactie@zin.nl

Tekst: Maartje de Gruyter. Beeld: Hester Doove. Visagie: Liesbeth von Jaroschka Pohl.

Dit zeiden ze na afloop:

Debbie: “Na dit interview besef ik des temeer hoe bijzonder onze ontmoeting was. En nog belangrijker: hoe bijzonder onze relatie zich in de loop van de jaren verdiept heeft.”
Magda: “Ik ben gelukkig dat Debbie in mijn leven is gekomen en nooit is weggegaan. Ik hoop dat ze dat in de toekomst ook niet zal doen – maar eigenlijk ben ik daar wel van overtuigd!”