‘Zo fijn dat we nog steeds samen kunnen dansen!’

Zij was vlot, hij stoer. Zij was 14, hij al 17 – mét brommer. Lize en Henk zagen elkaar voor het eest op de dansvloer en dansen 55 jaar later nog steeds samen. Ze vierden pas hun 50-jarig huwelijksfeest en voelden zich rijk: wat is het toch bijzonder wat wij samen hebben!

HIJ

“Op ons 50-jarig huwelijksfeest besefte ik maar weer eens hoe goed we het samen hebben. Wát een rijk gevoel gaf dat feest: al onze familie en vrienden om ons heen. Zo fijn dat we nog steeds allebei in goede gezondheid zijn. Nog samen kunnen dansen!

Want daar begon het vijfenvijftig jaar geleden mee. Ik zag Lize voor het eerst op de dansschool in Puttershoek. Lize was 14, ik 17. Ik woonde in ’s-Gravendeel, zij in Puttershoek, waar ze op dansles zat. Het laatste halfuur mochten ook mensen die niet op les zaten meedoen. Ik hield wel van dansen. Kon het best aardig. Lize ook. Ze had altijd wel een stuk of vier jongens om haar heen die met haar wilden dansen.

Ze was nog jong hè! 14 jaar en zo plat als een dubbeltje. Ik was drie jaar ouder, had een brommer. Een behoorlijk verschil. Lize was heel spontaan. Ze maakte deel uit van een groep van zeven vriendinnen. Ze was de vlotste van allemaal – daar hield ik wel van! Blijkbaar zag ze mij ook zitten want na een tijdje was het, in september 1963, ‘aan’ tussen ons. Dat stelde nog niet zo heel veel voor, hoor. We noemden het verkering maar er gebeurde niet veel.

ZIJ

“Ik was een stoer meisje. Sportief. Wilde altijd winnen. Rolschaatsen, schaatsen, zwemmen, fietsen… Ik heb wildvlees op mijn knieën van de vele keren dat ik ben gevallen. Mijn vader had een aardappelhandel. Ik was de oudste van zeven kinderen. De mulo heb ik niet afgemaakt. Ik vond het ook een stomme school, heel ouderwets. Tijdens schoolavonden zat je als jongens en meisjes apart van elkaar!

Mijn ouders lieten me vrij; ik mocht op dansen. Ik vond Henk leuk. Hij was een beetje ondeugend – is-ie nog steeds! – en daar hield ik wel van. Maar er waren wel zestien jongens die ik leuk vond. Ik was vlot in de omgang met jongens, had drie broers. Toen we eenmaal verkering hadden, is het weleens een paar weken uit geweest omdat ik Henk te jaloers vond. Henk had een suède jasje toen we verkering kregen. Nog altijd als ik suède ruik, denk ik aan die tijd.

Op mijn 16de kreeg ik een longontsteking. Via een vriendin stelde ik Henk op de hoogte vanwege mijn ouders: bleek dat ze allang wisten van ons! Henk mocht boven aan mijn bed komen. Mijn ouders waren voor die tijd erg ruimdenkend. Mijn moeder was nooit aan de pil geweest en moest trouwen. Op een dag zei ze: ‘Als Henk wat meer wil dan een kusje en een handje, moet je het maar zeggen. We willen niet dat jullie net als wij móeten trouwen.’

Wil je het hele verhaal van Henk en Lize lezen? Dat vind je in de nieuwe Zin! Deze ligt nu in de winkels en kun je ook heel handig kopen in onze eigen online shop!

Ook in Zin? Heb of ken je een bijzondere relatie? Mail naar redactie@zin.nl

TEKST: MARGREET BOTTER | BEELD: HESTER DOOVE