Antwerpen

Ze wonen er voor hun werk, de liefde of een gemoedelijk(er) bestaan. Zin zocht ze op; de uitgeweken ‘noorderlingen’ in België. “Het is hier goed toeven. Al blijf je altijd een ‘Ollander’.”

Karen Gijsbrechts (1972) en Marco Harmsen (1969) runnen B&B Amaaj in Berchem. Twee jaar terug werden ze blij verrast door de komst van dochter Pip. Ze genieten los van de Hollandse ratrace volop van het Vlaamse leven. “De huizen en de pintjes zijn hier een stuk goedkoper!”

Marco: “We kwamen hier als ‘economische vluchtelingen’. We wilden samen een huis kopen in Amsterdam. Maar dat werd véél te duur. In andere steden hadden we hetzelfde probleem. Waarop Karen zei: ‘Mijn papa komt oorspronkelijk uit Antwerpen. Waarom zoeken we daar niet?’” Zo werd het een herenhuis in het Antwerpse Berchem. Karen: “Er moest stevig worden verbouwd dus besloten we wat bij te verdienen met een B&B.

Marco: “Toen we hier kwamen zag ik een rommelige stad met allerlei eigen wijkjes en mooie, karaktervolle maar vaak verwaarloosde huizen. Wel goedkoop – net zoals de pintjes hier.” Karen: “Als je in Nederland elke dag op café gaat, kijken ze je raar aan. Ga je hier niet elke dag op café, dan lééf je niet.” Marco: “Ik zou eens tegen al die Hollanders willen zeggen: kom eens drinken met de échte Antwerpenaren. We hebben hier twee leuke pleinen – waaronder de Dageraadplaats – met samen wel veertig horecazaken. En wat is er nou leuker dan op Zurenborg, bekend om haar art deco, een terrasje te pakken? De meeste toeristen die je hier ziet zijn op architectuurtocht.”

Ja, ze voelen zich thuis. Marco: “Al blijf je, in de ogen van de échte Antwerpenaar, dikwijls een Hollander. We hebben hier toch het imago van ‘dikke nek, grote bek’. Je haalt een Hollander er ook zo uit door zijn geluidsniveau.” Karen: “Vlamingen houden het op het terras liever discreet, zodat een ander hun gesprek niet kan volgen.”

Zin in meer?

Lees de rest van het interview in Zin 10. Hier staat ook het verhaal van Max Smeets & Anick van Dam: In de tuin staat de lunch klaar: spaghetti en wijn. Pianist/dirigent/componist Max: “Dat doe je in Nederland minder snel.” In het Antwerpse ontmoette hij ook zijn Vlaamse liefde Annick, bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. “Het leven is hier gemoedelijker. De eerste keer dat ik bij het Ballet binnenstapte zaten de dansers er al aan de ‘bollekes’. Om half tien ’s ochtends…”

En het verhaal van Aafke Bruining: In Antwerpen volgde Aafke haar theaterdroom en inmiddels ‘klapt’ de actrice beter Vlaams dan Hollands. Wonen doet ze in de multiculturele wijk Borgerhout, uitgaan op onder meer De Dageraadplaats, waar ‘echte’ Antwerpenaren elkaar treffen. Ooit verruilde ze Antwerpen voor Den Haag waar ze werd overvallen door een ‘omgekeerde heimwee’. “Nederlandse in eigen land, maar terug verlangend naar het Vlaamse.”

Productie & tekst: Corrie Verkerk. Beeld: Jacqueline de Haas. Styling & visagie: Minke Boeijen. Met dank aan het Rubenshuis