Ik ben een laatkomer

In elke Zin beantwoordt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) jouw levensvragen. Groot, of klein. Voor iemand anders. Of gewoon fijn voor jezelf.

Rogier

Ik kom nogal vaak te laat. Niet véél te laat maar het is toch ongemakkelijk dat anderen geregeld op me moeten wachten. Ook vergaderingen op mijn werk zijn meestal net begonnen als ik binnenkom. Ik ben gewoon nogal optimistisch over de tijd die het kost om ergens te komen. Ik zet natuurlijk reminders in mijn telefoon maar als zo’n signaal afgaat, denk ik: dat mailtje kan ik nog wel even afmaken. Meestal is dat ook zo maar dan zie ik er nog een en voor ik het weet, ben ik weer te laat. Zijn er nog andere trucs of tips om op tijd te vertrekken?
Rogier

Beste Rogier,

Nee, er zijn geen andere trucs. Ben je ooit te laat gekomen op een sollicitatiegesprek? Of op een diploma-uitreiking? Waarschijnlijk niet. Te laat of op tijd komen is geen kwestie van trucs maar simpelweg een besluit. Uitzonderlijke omstandigheden daargelaten maar die zijn zeldzaam. Jij moet het besluit nemen dat het voortaan jouw hoogste prioriteit heeft dat je niemand meer op je laat wachten. Het feit dat het een besluit is, maakt ook dat te laat komen zo ongemakkelijk is. Anderen voelen heus wel aan dat je je eigen besognes voorrang hebt gegeven. Zo’n besluit betekent dus dat je geregeld vijf minuten of een half uur te vroeg komt omdat je ruime marges inplant. Kun je alsnog die e-mail versturen, of spreek je nog eens iemand voorafgaand aan een vergadering. Ook dat kan nuttig bestede tijd zijn.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen lees je in de nieuwe Zin. Nu in de winkel of hier te bestellen.