Een nieuwe column van Hanneke Groenteman!
Wat doe je?
De vraag die ik tegenwoordig vaak krijg is: “Doe jij tegenwoordig eigenlijk nog iets? Ik zie je helemaal niet meer op de televisie.” Ik raak dan altijd een beetje in verlegenheid. Ik doe nog best veel, vind ik, alleen niet op de televisie. Want in het jaar dat je 80 wordt, droogt dat werk natuurlijk op en ben je in de bak ‘uiterste houdbaarheidsdatum bereikt’ terechtgekomen. En dan tel je kennelijk niet echt meer mee.
Dat is precies het verleidelijke van televisiebekendheid: je denkt dat je heel wat bent, ómdat je op televisie te zien bent. O, ik word best nog wel eens gevraagd door jonge collega’s om aan te schuiven in een programma over leuk oud worden, of seks op latere leeftijd, of wijsheid die met de jaren komt, maar hoe vaker ik daar ‘nee’ op zeg, hoe minder ik daarover gebeld word. En dat vind ik trouwens fijn.
Te oud
Maar best moeilijk vond ik het afscheid te moeten nemen van programma’s waar ik met veel plezier aan heb gewekt: De plantage, De kanarie in de kolenmijn, Sterren op het doek. Dat laatste programma moest ophouden omdat ‘het format op was’ volgens Omroep Max, maar gaat nu toch door, met een cabaretier. Kennelijk werd bedoeld dat ik ‘op’ was. Ook logisch, want Jan Slagter hoorde ik onlangs zeggen dat oude mensen (de doelgroep) niet graag naar andere oude mensen/presentatoren kijken. En hij kan het weten. Tja. Als je zelfs voor Omroep Max te oud bent, moet je jezelf serieus in de spiegel aankijken en je achter de oren gaan krabben.
IJdelheid bij het vuil, realiteitszin in werking stellen, zegeningen tellen en monter een nieuw levenspad inslaan zonder de verslaving van het televisiewerk, maar met… Ja, met wat eigenlijk? In een zwart gat ga ik niet wonen en voor de Grote Stilte ben ik nog niet klaar. Eén ding is zeker, zegt iedereen (die mij niet heel goed kent): “Jij gaat niet achter de geraniums zitten.” Nou lieve mensen, verrassing: dat is nou precies wat ik wil gaan doen.
De beste geraniums
Ik heb op de bloemenmarkt de allermooiste vuurroodste geraniums gekocht voor in de bloembakken voor mijn huisje. Vervolgens heb ik mijzelf erachter geïnstalleerd met mijn laptop, mijn iPhone en mijn iPad. Ik wil een meisjesboek schrijven, vrienden bellen, de kleinkinderen stalken, stukjes schrijven, overtollige huisraad naar de kringloop brengen, YouTube-filmpjes maken met mijn Oegandese vluchtelingvriend Abdullaal Hussein van 20, die fris verbaasd naar Nederland kijkt.
Ik wil te veel doen om hier op te noemen, als de gezondheidsgoden mij goed gezind blijven. Maar vooral moet ik niet vergeten die geraniums water te geven, want ik wil er wel met heel veel plezier achter zitten.
Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daar van vindt. Elke vier weken haar column direct lezen? Neem een abonnement!
