Je kwam er niet uit. Bleef maar in een kringetje denken. Tot je ineens het licht zag, een helder inzicht kreeg. Na een toevallige ontmoeting – waar dan ook, met wie dan ook. Zin-lezers schreven over de ontmoeting die hun kijk op het leven voorgoed veranderde. Hieronder de winnaar van onze schrijfwedstrijd en een extra lezersverhaal.
Geadopteerd uit liefde
Oktober 2014. We verblijven op een camping in Zeeland. Ik kan goed opschieten met Marijke die naast ons staat, en ongeveer mijn leeftijd heeft. Ik vertel haar mijn levensverhaal, mijn trauma. Het mantra waarmee ik mijn leven lang al bezig ben. Ik heb niet bij mijn biologische vader en moeder gewoond, en kan daar erg mee zitten. Als ik uitgepraat ben, is Marijke er even stil van. Dan vertelt ze mij háár levensverhaal. Haar moeder had niet meer voor haar kunnen zorgen toen ze nog heel klein was. Ze is geadopteerd door een lieve familie die zelf geen kinderen kon krijgen. Als ze klaar is zegt ze: “Ik ben zo dankbaar. Dat er een familie is geweest met zó veel liefde dat ze voor mij wilden zorgen.” Wijze woorden die mijn eigen jeugd in een ander daglicht stellen. Zo kun je er dus ook mee omgaan, met dankbaarheid!
Jojo van Ommeren (1968)
De winnaar!
In Zin 11 vroegen we wie je kijk op de zaak voorgoed veranderde. Jojo is met haar reactie op onze oproep uitgeroepen tot winnaar. Ze wint een boekenpakket t.w.v. € 50.
Pianoles (als je 47 bent)
Mijn dochter zit op pianoles en in onze huiskamer prijkt een oude piano. Als er niemand thuis is, probeer ik een wijsje uit haar pianoboek. Het klinkt verschrikkelijk. Bij de supermarkt kom ik haar pianolerares tegen. We kletsen wat over mijn dochter en dat ze zo leuk speelt. Ik vertel dat ik het fijn vind dat er muziek in huis klinkt. Ook dat het me zo leuk had geleken een instrument te leren bespelen. “Dan neem je toch ook les!” oppert ze. “Ach, ik ben al 47,” antwoordde ik. Zij: “Probeer het gewoon eens! Ik heb nog wel een plaatsje voor je.” Weer thuis raak ik de toetsen nog eens aan. En een diep verlangen borrelt op: als ik toch eens écht een pianostuk zou kunnen spelen! Nu, acht jaar later, heb ik nog steeds pianoles. En nee, ik ben geen natuurtalent en vaak lijkt het of mijn vingers hun eigen gang gaan. Maar soms, soms lukt het gewoon. En dan maak ik écht muziek.
Annette Akkerman (1962)
Alle lezersverhalen lezen? Ze staan nu in Zin! Deze ligt nu in de winkels maar is ook te koop in onze eigen shop.
