‘We vliegen niet meer om het bed heen!’

Echte liefde die duurt en duurt. Die manifesteert zich niet in grote gebaren, onstuimige passie of vurige liefdesverklaringen. Echte liefde van 55, 60 of misschien wel 70 jaar openbaart zich in steelse blikken, kleine plagerijen en elkaar nog altijd zien als die jongen of dat meisje van toen.

In die tijd moest je kordaat handelen

Sjaan: “Ik ontmoette Leunis in Vlissingen waar ik logeerde bij een collega. Een tante van Leunis. Zó’n bos krullen had-ie.”
Leunis: “Ik zag haar en dacht: dát is een lief meisje. In die tijd moest je kordaat handelen want je wist niet of en wanneer je iemand weer zou tegenkomen. Dus vroeg ik meteen die eerste avond of ik haar thuis mocht brengen.”
Sjaan: “Op de Harley bracht hij me naar Oostkapelle en vroeg: ‘Mag ik nog eens langskomen?’”

Dan kropen we ook bij elkaar hoor

Leunis: “We zijn altijd samen gebleven.”
Sjaan: “Soms bleef hij slapen en dan kropen we ook bij elkaar hoor.”
Leunis: “Voor ons trouwen zijn we samen op de motor het hele land rondgereden.”
Sjaan: “We trouwden pas laat. Waren allebei zo druk met werken. Leunis in het loodgietersbedrijf van zijn vader, ik in de meubelzaak. De tijd vloog voorbij. Toen Leunis’ ouders gingen verhuizen, konden wij boven de zaak terecht en trouwden we.”

Mijn bedrijf ging vóór mijn vrouw

Leunis: “Ik was met twee getrouwd: met mijn bedrijf en met mijn vrouw. Daarvan kwam mijn bedrijf op de eerste plek. De kinderen heb ik altijd maar aan de vrouw overgelaten.”
Sjaan: “Hij heeft nooit een luier verwisseld, achter de kinderwagen gelopen of de kinderen eten gegeven. Hij was altijd druk met zijn werk.”
Leunis: “Loodgieter ben je niet van negen tot vijf. Bovendien, als ik ’s avonds thuiskwam, moest de boekhouding nog gedaan. Het bedrijf was mijn lust en mijn leven.”
Sjaan: “En ik werkte mee. Als er beneden een klant aanbelde en ik had de kinderen net in bad, dan haalde ik ze eruit en legde ik ze in een handdoek op de grond zodat ze niet konden vallen. Gedoe, maar het was wel een klant hè! Toen de kinderen groter waren, begon ik een naaischool. Had ik het ook heel druk mee.”

Van al die vrienden is er nog maar eentje over

Leunis: “Maar in het weekend waren we op de camping. We hebben vijfenvijftig jaar op dezelfde camping in Oostkapelle gestaan. Mooie tijden, ook met de kinderen!”
Sjaan: “Samen met allemaal vrienden hadden we een prachtige tijd. Het ergste is: van al die vrienden is er nog maar eentje over.”
Leunis: “Als ik het over mocht doen, zou ik meer tijd met de vrouw doorbrengen. Ik heb nooit een rottijd gehad, maar ik moet toegeven dat ik de tijd na m’n 65ste wel heel mooi vind.”

Ik heb nog steeds geen lelijke vrouw hoor!

Sjaan: “We hebben zoveel lol! We vliegen niet meer om het bed heen maar hebben het zó leuk. Samen wandelen, fietsen, de krant lezen…”
Leunis: “Ik zeg weleens tegen haar: ‘Wat was jij vroeger toch een mooi meisje’. Maar hé, ik heb nog steeds geen lelijke vrouw, hoor!”
Sjaan: “Zo af en toe pakken we elkaar in de keuken nog even stevig vast. We hebben het goed samen, nog altijd!”

Paspoortje

Wie Leunis (1927) & Sjaan (1931)
Verkering Sinds 1949
Getrouwd Op 9 oktober 1953
Kinderen 3 (dochters)
Kleinkinderen 7
Achterkleinkinderen 10
Toen & nu Leunis runde z’n eigen loodgietersbedrijf in Vlissingen, Sjaan werkte in een meubelzaak en later onder meer in haar eigen naaischool. Tegenwoordig genieten ze van de rust
Samen genieten ‘De ochtenden. Samen wakker worden, ontbijten en de krant lezen. De morgen is heilig voor ons’
Mooiste tijd ‘Nu. De vrijheid van niets hoeven. Heerlijk!’
Zo houden ze het vuur brandend ‘We gunnen elkaar de vrijheid en maken nooit ruzie’

Tekst: Margreet Botter. Beeld: Hester Doove