‘Kruip door, sluip door en elke keer weer nieuwe indrukken ervaren’

Het meest gastvrije land, de mooiste ontmoeting en de ultieme droom. Deze maand kiest Jan-Willem Lagerweij (1956) zijn favoriete zelf gemaakte foto’s. Hij fietst de wereld rond, houdt van fotograferen en tuinieren. En vooral ook van zijn vrouw Christy, met wie hij al 40 jaar samen is. Christy kreeg 25 jaar geleden MS, maar gelukkig gaat het de laatste jaren wat beter. Het liefst gaat hij naar basic bestemmingen, ver weg van het toerisme. Meer foto’s van hem zie je hier.

Een vleugje Oostenrijk

“Twee jaar geleden ging ik mountainbiken in het Roemeense hooggebergte de Karpaten. Onder andere naar Cabana Omu, met 2507 meter de hoogste top in de regio. Op de foto zie je een van mijn medefietsers bij een best diepe afgrond. Mooi plaatje! We fietsten vooral in het voormalig Duitstalige gedeelte, dat is wel het mooiste stukje Roemenië. Het voelde een beetje als Oostenrijk, maar dan 25 jaar geleden.”

Groen Ierland

“Christy heeft nooit zo’n behoefte aan vakantie, ze vindt het thuis ook heerlijk. Maar Ierland, daar wilde zij altijd nog graag heen. Ik heb toen een reis uitgezocht met een huurauto, waarbij we steeds twee dagen achter elkaar in B&B’s en familiehotelletjes overnachtten, zodat zij goed kon uitrusten. In deze acht dagen hadden wij nauwelijks regen, maar Ierland is natuurlijk niet voor niets zo prachtig groen.”

Andere wereld

“In 2018 waren Christy en ik op stedentrip in Marrakesh. Dichtbij, goedkoop en je bent gelijk in een totaal andere wereld. Deze foto is genomen in de verf soek, waar de geverfde wol van schapen en geiten hangt te drogen in de zon. Het is prachtig om door de soeks te dwalen. Kruip door, sluip door en elke keer weer nieuwe indrukken ervaren en vooral ook ruiken. We zijn ook nog met een auto met chauffeur het besneeuwde Atlasgebergte ingetrokken. Een van de mooiere plekjes op de wereld.”

Imposante canyon

“Op de rand van de imposante Fish River Canyon in Namibië, dit is na de Grand Canyon de langste canyon ter wereld. Ik was op fietsreis door het bloeiende Namqualand in het noorden van Zuid-Afrika en door de Kalahari woestijn in zuidelijk Namibië. Allebei zeer indrukwekkend. In de woestijn kan het trouwens behoorlijk koud zijn ’s nachts, daar had ik me toch in vergist (ik had mijn zomerslaapzak mee). Het ijs stond op de tent.”

Ultieme droom

“In 2008 fietste ik in Tibet de Friendship highway, van Lhasa naar Kathmandu via de Mount Everest. Deze weg was toen nog grotendeels onverhard. Het was altijd al mijn ultieme droom om dit te doen en het was werkelijk fantastisch. Deze vrouwen fotografeerde ik tijdens hun drie kilometer lange rondgang, al draaiend aan de gebedsmolens, om het Potala paleis in Lhasa. Op de gebedsrollen staan gebeden die door de wind verspreid worden.”

Rijdend museum

De vrachtauto’s in Noord-Pakistan zijn rijdende musea. Het rookt, kreunt, steunt en puft. Op deze hoogte komen ze maar langzaam vooruit. Ze stammen nog uit de jaren 50 en 60 en zijn de trots van de chauffeurs. Mijn mooiste reismoment hier: we sliepen in Sost in een hotelletje en ik raakte in gesprek met een oudere man. Eerst over algemene dingen, gaandeweg over de islam en het christendom. Hij zei: ‘Het maakt niet uit welk geloof je belijdt. Het zijn slechts verschillende wegen die naar hetzelfde doel leiden. Sta zo ook in het leven.’ En dit was in het Taliban gebied in Pakistan.”

De rest van Jan-Willems verhalen mét zijn mooie foto’s staan in Zin 5. Nu in de winkel of hier te koop.