Hanneke lijdt aan het Syndroom van Je-weet-maar-nooit

Een nieuwe column van Hanneke Groenteman!

Weggooien

Ik ben gevoelig voor trends. Dus was ik aangestoken door Marie Kondo (de Japanse opruimgoeroe). Heel kort samengevat: gooi alle spullen weg waar je niet blij van wordt. Oké. Ga ik doen. De volte in mijn huis vliegt me namelijk aan. Alleen: als het puntje bij het paaltje komt weet ik helemaal niet waar ik ‘blij’ van word. Van alles en van niks. Ik kan gewoon niet weggooien. Maar helaas wel kopen. Gevolg: ik voer een eenpersoonshuishouden waarmee ik een heel gezin in jarenlange schaarste het hoofd zou kunnen bieden. Volle kasten met eten, kleren, tassen, schoenen, boeken, dvd’s en cd’s die ik nooit meer aan zal raken maar die niet weg mogen. Ik ben eraan gehecht. En stel je voor dat ik het oeuvre van Kafka ooit nog eens wil lezen. Of alle symfonieën van Mahler wil beluisteren. Of… stel je voor dat ik me ooit, ooit verveel. Wat dan?

Hamsteren

Ik weet dat ik hierin niet uniek ben, maar waar komt die bewaardrift vandaan? Makkelijkste en onwaarachtigste antwoord: de oorlog. Mijn moeder, die schaarste en honger wel heeft meegemaakt, hamsterde ook flink. Alleen: wij woonden met z’n vieren in een bescheiden woning, en het waren de sombere jaren in en de sobere jaren na de oorlog. De idiote overdaad van deze tijd heeft ze niet meegemaakt. Wij hadden altijd een vliegenkast (zo’n kast met gaas ervoor) op de veranda, van voor de ijskast, met een enorme hoeveelheid blikken met eten voor-je-weet-maar-nooit. Ze had in mijn ogen veel te veel tassen en schoenen en beddenlakens. Nu lach ik erom als ik mijn eigen kasten zie, maar goed.

Erfelijk belast

Ik heb mezelf eens goed tegen het licht gehouden en de diagnose na het onderzoek was: ik lijd aan angst om zonder te zitten. Het Syndroom van Je-weet-maar-nooit. Erfelijk belast. Zonder wat? Zonder stroom, zonder eten, licht, benzine, kleren, kattenvoer, boeken, muziek, afleiding, werk of geld. En dat betekent: als mijn batterij half leeg is, laad ik hem op. Mijn halfvolle tank moet vol. Ik pin teveel contant geld terwijl ik overal met mijn pinpas betaal. De voorraad in mijn vriezer eet ik zelden op. Ik koop nieuwe schoenen maar kan geen oude weggooien. Kopen: yes, weggooien: ho maar.

Ontmoeting

Onlangs ben ik bevriend geraakt met vluchtelingen in een AZC. Ik heb na een lange logeerpartij bij een Syrische familie aan den lijve ondervonden hoe het is om met z’n vieren in een kleine AZC-kamer te leven, met een minimaal beetje geld rond te moeten komen en hoe overbodige spullen je leven als vluchteling nog zwaarder maken. En dat heeft bij mij beter gewerkt dan Marie Kondo. Weg met alles waar ik niet blij van word!

Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.